Niet alleen ons ego is van plek
veranderd, ook ons denken.
Alles is verzacht.
Wanneer ego zich op de oude wijze
uitspreekt, schrikken wij nu van die
kracht.
Ik moet.
Ik wil.
Ik zal.
Wanneer wij dat ervaren,
komt er een oude rimpeling door
ons heen.
Het voelt niet fijn.
Zo is het ook met ons denken.
Wij kunnen denken is zorgen.
Dat brengt ons niet verder.
Daarmee verzwakken wij onszelf.
Door te denken als een kind,
voelen wij verwondering.
Alles is nieuw.
Alles wil nog onderzocht worden.
Alles is aantrekkelijk.
Alles is interessant.
Het kind kijkt met de ogen van een kind.
Denkt ook via die indrukken.
Een kind heeft geen tijd voor morgen.
Er zijn iedere dag zoveel indrukken
en ervaringen dat het uitgeput in
slaap valt.
Wij zijn als dat kind.
De nieuwe tijd is er.
Alles is nieuw.
Niets is verbonden aan het oude.
Het is ons denken dat die stroming
onderbreekt en zelfs tot stilstand
kan brengen.
Wanneer wij de wereld bekijken door
de ogen van het kind,
merken wij dat ons hart zich opent en
alles met verwondering aanschouwt.
Niets is bekend.
Alles mag onderzocht worden.
De kleuren zijn vernieuwd.
Het licht doet ze sprankelen.
Het kind is gevoelig en voelt
die pracht in het universum.
Het kind is opgetogen.
Dankbaar voor de begeleiding die
het ondervindt.
De wereld van het kind is bijzonder.
Niemand hoeft je dat te vertellen.
Je weet het als geen ander.
Wat heb je
terugverlangd naar die tijd.
Die tijd dat je intens bezig was
met de ont-dekking van die wereld.
Die tijd is
niet weg.
Die tijd is er weer.
Cirkels wordt rond.
Het licht zet alles in een ander
perspectief.
Niets is wat het lijkt.
Niets wordt wat het was.
Het kind blijft in zijn/ haar verwondering.
Het is een bijzondere tijd.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
