Wij lopen op de trap naar het licht. Het wordt steeds lichter.
Onze ogen voelen het en hebben het lastig.
Ons hart voelt het en slaat over.
Onze voeten voelen bijna de grond niet meer en dat maakt het lastig.
Wat is er aan de hand?
Wij gaan met elkaar de brug over naar de nieuwe wereld.
De nieuwe mens stapt uit het oude en denkt zich een houvast te kunnen vinden.
Alles is anders.
Niets is wat wij ons kunnen bedenken.
Het licht roept ons. Dat kennen wij vanuit vorige levens.
Het maakt ons onrustig.
Het verward ons omdat wij niets bewust herkennen.
Alleen onze stilte kent de antwoorden op de vragen.
Ons evenwicht heeft het lastig, onze vleugels willen ons dragen.
Maar wij vertrouwen het niet. Wij konden het toch, dus moeten wij dit toch kunnen.
Niets is minder waar.
Je bent naar een andere frequentie en dat zijn andere tonen die binnen komen.
Die gaan herkend worden.
Dus worden vertrouwd.
Maar nu??? Even lastig. Hou vol.
Er komt een heel mooi deel aan.
Je ziet het misschien nog niet, maar je voelt het wel. J
ij bent geroepen door de nieuwe wereld.
Daar ga je leven.
Daar ga je liefhebben, daar ga je scheppen.
Daar gaat zich de hemel op aarde vormen.
En jij bent uitgenodigd. Iedereen die dit leest is uitgenodigd.
Wij doen het samen. In licht en liefde verbonden.
Onze harten leiden. ons.
Niets kan stoppen dat komt.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
