Wat leren wij van de onrust op aarde?
Wat zegt het ons?
Wat zegt het over onszelf.
Waar denk je nu het meeste aan?
Denk je in delen, of denk je in eenheid?
Wij zijn een periode van verbinding
in gegaan.
Is dat verbinding met een deel,
of geldt dat voor verbinding met het
geheel?
Er gebeuren grote rampen over de gehele wereld.
Wij zien dat de berichten, maar delen
laten zien.
Mensen lijden over de gehele aarde.
Bij de een verdrogen de oogsten.
Bij de ander overstromen de velden.
Bij weer een ander vliegt alles in de brand.
De volgende storten de huizen in.
De ander zit te bibberen van de kou.
Weer een ander kan niet rond komen
omdat er onvoldoende middelen zijn.
Denk niet wat een triest verhaal.
Er moeten dingen verschuiven.
De schaal moet breken om het licht door te
kunnen laten.
Het is je denken dat invulling geeft aan
hoe je stukken binnen laat komen.
Dat zegt iets over jou en je manier
van denken en je beeldvorming.
Dankbaarheid is het ontvangen van je tekens.
Dit zijn tekens waar je iets mee kan.
Wanneer je de wereld in het licht zet,
vergeet jezelf ook niet in het licht te zetten.
Vindt je het zwaar?
Vraag dan om hulp.
Die is er.
Neem
de stap om je te verbinden in het geheel.
Laat je ik los en maak er WIJ van.
Niet zij, maar wij.
Niet jij, maar wij.
Samen maken wij die nieuwe maatschappij.
Die ons zal voeden via Moeder Aarde.
In verbinding met elkaar.
Wij zijn de scheppers op aarde.
Niets is toeval.
Het is wat ons toevalt.
En dat is veel.
Dankbaarheid wijst ons de weg
Dankbaarheid laat ons voelen wat er
nog mag verzachten.
Wij zijn ALLEMAAL hier gekomen met
onze opdracht.
Om samen die wereld te ontdoen van het
duister.
Het licht overheerst.
Je voelt het, je ziet het.
Voel die verbinding en je zal weten wat
jouw deel in dit grote proces is.
Je weet het al veel langer.
Het licht wordt sterker.
Je krijgt meer te zien.
Je eigen wijsheid komt tot leven.
Onder spanning gebeuren er wonderen.
Weet het.
Zie het.
WIJ doen het samen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
