Onze ogen zien het.
Het licht is heel vel.
Het verlicht ons.
Het verlicht ook wat er nog in ons zit.
Is dat erg?
Helemaal niet.
Ons proces is een geleidelijk proces.
Van hoe het was naar hoe het wordt.
Wij waren mensen in een compacte
dichtheid.
Zware rugzakken werden levens lang
meegezeuld.
Nu is dat aan het veranderen.
Wij zijn zeker niet meer compact.
Wij zijn transparant.
Transparanter dan wij voor mogelijk
houden.
Je kijkt er door heen.
Het licht ondersteunt dat.
Je doorziet alles.
Dat brengt
verwarring.
Het is net als bij het bellen blazen.
Je kan ineens een grote bel krijgen,
die uit vele bubbels bestaat.
Jij bent niet al die bubbels.
De ervaringen en verhalen zijn niet
allemaal van jou.
Jij hebt je
eigen verhaal.
Je eigen leven.
Je eigen bubbel.
Wat die ander je vertelt, kan je in
verwarring brengen.
Maar het is en blijft het verhaal van de
ander.
Verwar je eigen verhalen niet met de
verhalen van de ander.
Wij zijn allemaal verschillende mensen.
Met allemaal een verschillend zicht op
hetgeen er gebeurt.
Verwacht dus niet van de ander dat hij/ zij
hetzelfde ziet, hoort, voelt en zegt dat jij
in je eigen wereld ziet.
Wij zijn verschillende zielen,
met heel uiteenlopende achtergronden.
Met heel verschillende ervaringen.
Het lijkt niet eens op elkaar.
Dus wat die ander zegt is ZIJN/HAAR
verhaal en zegt niets over jezelf.
Dat kan tot verwarring leiden.
Door in stilte terug naar je eigen kern
te gaan zal je herkennen wat wel en niet
van jou is.
Dit proces brengt ons terug naar onszelf.
Terug naar de oorsprong.
Ieder heeft zijn/ haar eigen oorsprong.
In die oorsprong komen wij terug in onze
goddelijke oorsprong waaraan wij altijd
verbonden zijn gebleven.
Nu gaan wij
die cirkel rond maken.
Wij gaan het weer ont-dekken.
Het komt weer terug aan het licht.
Dan is de mens ontwaakt.
Dan is de mens verlicht.
Dan sluit ook die cirkel zich.
De Alpha en de Omega.
Het begin en het einde.
Dan zal er geen begin en einde meer zijn.
Dan is er volmaaktheid.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
