Ons leven is net een treinreis.
Wij stappen in en kijken om ons
heen.
Zien de verschillende mensen die ons
op dat moment zullen vergezellen.
Langzaam ontstaan er gesprekken in de
coupe.
Wij zien de verschillen.
Wij voelen tot wie wij ons aangetrokken
voelen.
Wij kijken uit het raam.
Beelden snellen voorbij.
Het is niet mogelijk om een beeld vast te
houden.
Het is de snelheid van de trein die bepaalt
hoe snel de beelden aan je voorbijgaan.
Met de tijd gaat het net zo.
Gisteren was.
Vandaag is.
Morgen is er niet.
Net als met de beelden in de trein.
Je kan een beeld niet vasthouden.
Je kan een moment niet vasthouden.
De trein rijdt verder.
De tijd draait door.
Wat gisteren gebeurde,
is er niet meer.
Alleen in je her-innering.
Net als het beeld dat je vanuit de
trein niet meer kan zien.
Hoe jij dat wil beleven is aan jou.
Het is je denken dat hier een
belangrijke rol in speelt.
Was er gisteren iets wat niet zo
leuk was, dan is dat er vandaag niet.
En morgen is er niet.
Het is aan jou om te bepalen hoe je dan
met dat beeld wil omgaan.
Blijf je jezelf er mee verbinden,
dan kan je niet stromen.
Dan blijf je jezelf verbinden met
momenten die er niet meer zijn.
Het ballonnetje dat vrij danst in de
wind, maar zichzelf vastzet aan een
tak en dat geeft innerlijke strijd.
Jij bent degene die het touwtje vast
of losmaakt.
Jij bent je eigen schepper.
Wanneer je je bewust bent van je
eigen manier van vastzetten en los
maken, dan zal je begrijpen dat je
heel gemakkelijk kunt stromen.
De beelden die in de trein aan je voorbij
gaan.
Daar heb jij geen invloed op.
Aan het doordraaien van de tijd ook niet.
Je hebt alleen invloed op het vastzetten
van je herinneringen.
Dat maakt veel uit van je beleving
van de momenten van je leven.
Hoe wil JIJ dat invullen?
Door vast te houden of door te stromen?
Des te sneller de trein rijdt des te sneller
zal je je beelden loslaten.
Nu gaat de tijd heel snel.
Belangrijk om je te realiseren.
Gisteren was.
Vandaag is.
Morgen is er niet.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
