Je hebt er heel lang naar uitgekeken.
Wanneer?
Waar is het te vinden?
Je keek om je heen.
Je zag iets dat er op leek.
Je veranderde van richting.
Zoekend buiten jezelf.
Je innerlijke weten bracht je op pad.
Wij waren gewend om ons heen te
kijken.
Waar lag het dan?
Je denken.
Je ego….
En langzaam verandert je richting.
Je kan het niet buiten jezelf vinden.
Hoe je ook zoekt.
Er was je verteld dat je een schat
zou vinden, maar waar dan?
En al die tijd droeg je die schat in je.
In je hart zat het antwoord.
Het antwoord op je zoeken.
Het antwoord op je vragen.
Je maakte je cirkel van zoeken buiten
jezelf steeds kleiner.
Tot je begon te begrijpen dat de schat
die je zocht, wel eens IN jou zou zitten.
Maar waar dan?
Hoe moest die er dan uit zien?
Je liep over van vragen.
Het universum glimlachte naar je.
Je was zo druk met het zoeken,
dan je niet IN jezelf keek.
JIJ was die schat zelf.
Je bent een groot wonder.
Groter dan je met je denken ooit kan
bedenken.
Een mens “vergeet” altijd wel een stukje.
De Bron heeft ons volmaakt geschapen.
De mens is uniek.
Ieder mens op zich.
Ook wanneer JIJ denkt dat het niet zo is.
Dan ben je nog uniek.
Je kan het niet bedenken.
Je voelt het.
Je weet het.
Het was de mens die je anders vertelde.
De Bron liet je voelen dat JIJ de belangrijkste,
bijzonderste en mooiste mens op aarde bent.
Jij maakt dat beeld zo gemakkelijk “klein”.
NU is de tijd om de schellen van je ogen
te laten vallen.
Met je hart te kijken.
En dan te bedenken, waarom heb ik dat niet
gezien?
Het wonder mag bezongen worden.
Het is tijd om jezelf aan jezelf te openbaren.
Het is tijd.
NU.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
