Wij weten het.
Er lopen zoveel processen door
elkaar.
Verschillende tijdlijnen met hun eigen
verhalen.
Wij weten het.
En toch?
Wij kunnen ons zo misleid voelen.
Wij voelen het een en zien het ander.
Wanneer je zo in verwarring raakt,
wat dan te doen?
Jij bent de spil in het universum.
Jij bent de alfa en de omega.
Jij bent het begin en het einde.
Alles zit in jou.
Je hebt een eigen kompas.
Dat wijst altijd naar de juiste weg.
Dus waarom naar de horizon kijken,
terwijl de antwoorden IN je zitten?
Het is niet de ander die het je moeilijk
maakt.
Jij bent het zelf.
Wanneer je het heftig vindt worden,
ga naar het oog van de storm.
Wanneer het rustig is,
weet je het zo zeker.
Wanneer het onrustig is,
raak je de draad van je verhaal kwijt.
Je eigen hart is altijd het punt waar je
antwoorden verborgen zitten.
Wanneer het stormt, is je hart het oog
van de storm.
In je hart zitten alle antwoorden op je
vragen.
De stilte die je daar vindt,
is je eigen overlevingspunt.
Daar zit je contact met het universum.
Daar ontstaan je inzichten.
In de storm, ben je bezig met overleven.
Dan vliegen de vragen door je heen.
Dan kan je nauwelijks meer bepalen wat
echt belangrijk voor je is.
De chaos wordt steeds groter.
Stop…. Stop.
Ga naar je stilte.
Kijk niet naar de horizon.
Je hebt de antwoorden op je vragen in
je hart.
Je draagt je eigen veiligheid altijd met
je mee.
Het universum heeft je gelauwerd.
Je bent beoordeeld en tot de uitverkorenen
gekozen.
Jij was altijd een hele sterke ziel.
Dat ben je nog.
Soms is dat even niet helder.
Wat dan te doen?
Naar binnen, naar de stilte, naar je inzichten.
Daar zit je veiligheid.
Kijk niet in de toekomst.
Kijk niet naar de horizon.
Het gebeurt nu, het zit verborgen in
iedere nieuwe dag.
Jij draagt het met je mee.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
