Wij zitten in een “vreemde” tijd,
daar kan ieder zijn eigen verhaal over
vertellen.
Onze vriendenkringen zijn veranderd.
Waarschijnlijk, niemand uitgezonderd.
Soms loopt het zoals het loopt.
Wij hebben vrienden waarbij niet wordt
gesproken over….
Wij zijn doorgegaan waar wij waren gebleven.
Zij kennen ons.
Wij kennen hen.
Niets staat tussen ons.
Wij gaan door waar wij zijn gebleven.
Nu bereikte ons het bericht dat haar vader
naar het licht is gegaan.
Hij had er al jaren naar uitgekeken.
Toch was het nog even lastig voor hem,
om zijn geliefde kinderen achter te laten.
Hij mocht stilletjes in zijn slaap overgaan
naar zijn eeuwige slaap.
Zo troostend.
Alles was gezegd.
Alle vragen waren beantwoord.
Het is goed zoals het is.
Het is goed zoals het kwam.
Dan hoor ik wat er was gebeurd in de
laatste maanden van zijn leven.
Het leek mij op iets dat mij deed denken aan….
Wij hebben met elkaar nooit over die
prikjes gesproken.
Heel fijn.
Ieder zijn eigen leefwereld en toch verbonden.
Het is niet aan mij om vragen te stellen.
Het is niet aan mij om te vertellen wat ik weet.
Zij hebben op een liefdevolle wijze afscheid
genomen.
Het beeld is mooi en rustig.
Waarom vertellen….?
Waarom spreken over?
Het is nu een daad van liefde om te zwijgen.
Door te spreken zou ik hun beeld van
wat nu dierbaar in hun harten ligt,
veranderen.
Het is een daad van liefde om er te zijn.
Een daad van verbinding om te zwijgen.
Spreken is zilver.
Zwijgen is goud.
Er verandert veel.
Dit is een oude waarheid die nog steeds
waarheid is.
Wij zijn verbonden.
Een mooi mens is heen gegaan.
Zoals vele mooie mensen nu naar het
licht gaan.
Zij zijn en
blijven een deel van ons.
Wij zijn voor eeuwig met elkaar
verbonden.
Dat neemt niemand je af.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
