Wij voelen het iedere dag.
Wij voelen het eigenlijk wel ieder
moment, dat wij in een behoorlijke
versnelling zitten van het proces.
Wij zijn getuigen van bijzondere
momenten in het universum.
Denk aan Mercurius retrograde en
de afgelopen Volle Maan met verduistering.
Denk aan de vele zonnevlammen.
Alles gaat in een hoog tempo.
Daardoor is het voor onszelf ook heftig.
De processen vertonen grote parallellen.
Het aardse proces is heftig.
Dan is ons persoonlijke proces ook heftig.
Dat maakt het er niet gemakkelijker op.
Wij zitten in de overgang van het duistere
verleden naar een nieuwe wereld van veel licht.
Het heeft ons heel veel pijnen doen voelen.
Verdriet is ons niet bespaard.
Iedereen kan daar zijn eigen verhaal over
vertellen.
Door die grote tegenstellingen worden zaken
heel duidelijk getoond.
Wij hebben mensen los moeten laten,
waar wij jaren lang bevriend mee waren.
Er zijn scheidingen in families en
gezinnen ontstaan.
De pijn zit in ons.
Dat maakt het niet gemakkelijk om door te
gaan naar het licht.
Wij zitten nog in een verwerkingsfase.
En dan is loslaten een moeilijke opgave.
In tijd van nood leert men zijn vrienden kennen.
Die verhalen horen wij ook.
De oude, nog vertrouwde vrienden vallen weg.
Nieuwe vriendschappen ontstaan.
Niet voor niets zitten wij in deze fase.
Die nieuwe vriendschappen zijn op een andere
leest geschoeid.
Die hebben verband met de toekomst.
Die hebben elementen in zich zitten van opbouw.
Wij voelen dat wij in een overgangsfase zitten.
Tegenstrijdige gevoelens stromen door ons heen.
Soms is het het verdriet dat de overhand heeft,
soms is dat het blije gevoel van een nieuw begin.
Dit is onvermijdelijk in een overgangstijd.
Dit is loslaten en ontvangen.
Dit voelen wij allemaal.
Niemand uitgezonderd.
Ieder op zijn eigen wijze.
Ieder op zijn unieke wijze.
Het leert ons wie wij zijn.
Het leert ons dat wij altijd gezien worden.
Het leert ons dat wanneer wij in een
ander licht komen te staan,
men ons ook anders zal ervaren en zien.
Alles heeft meerdere kanten.
Het ligt aan ons hoe wij er naar kijken.
Je hebt zelf het heft in handen.
Laat het licht schijnen en zie dat er
vele opmerkelijke facetten, getoond worden.
Het is geen gemakkelijke fase.
Het is wel een fase waarin wij onszelf heel
snel leren kennen.
Dieper en dieper komen wij in onszelf te-recht.
Het licht ziet ons.
Het licht wacht op ons.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
