In de achter ons liggende periode hebben
wij het letterlijk aan den lijve gevoeld.
Eenzaamheid.
Wat kan dat pijn doen.
De mens is niet geschapen om alleen te zijn.
De mens heeft anderen nodig.
Al is het maar om te spiegelen.
Samen heb je meer kennis.
Samen heb je meer kracht.
Samen kom je tot grotere hoogten.
De achter ons liggende periode is niet alleen
maar een periode van pijn.
Het is ook een periode die ons veel over onszelf
heeft geleerd.
Die verbindingen die zo op de proef werden
gesteld.
Ze vertellen ons dat wij niet zonder kunnen.
Wij hoeven ons dat niet meer af te vragen,
wij hebben het ondervonden.
De pijn dragen wij allemaal met ons mee.
Nu is de tijd van de verbinding aangebroken.
De wereld gaat weer open.
De sloten worden onklaar gemaakt.
Dat nooit meer.
Nooit wil de mens nog door een dergelijke
periode gaan.
Dat is ons heel duidelijk geworden.
Nu doen wij deuren achter ons dicht,
en daardoor openen zich essentiële deuren.
Achter iedere deur staat een uitnodiging.
Een uitnodiging om samen de nieuwe maatschappij
te gaan vormen.
In de stilte hebben wij daar al veel beelden van
voorbij zien komen.
Wij weten nu wat wij NIET willen.
Ook dat is ons in de achter ons liggende tijd
dubbel en dwars duidelijk gemaakt.
Wat wij nu precies wel willen,
dat is nog niet helemaal helder.
Dat hoeft ook niet.
Dat ont-wikkelt zich tijdens onze reis naar
het nieuwe.
Wij zijn de nieuwe mens.
Wij hebben onze oude vaardigheden en
kennis in een nieuw perspectief geplaatst.
Nu is het de tijd om jezelf een tweede kans
te geven.
Om oude, losgelaten dromen waar te maken.
Weet dat jij dat kan.
Vertel jezelf geen oude denkbeelden.
Vertel jezelf wat je voelt en dan zal je
voelen dat je het gaat manifesteren.
Samen, met die ander.
Je zal elkaar nodig hebben om je plannen
uit te diepen en vervolgens uit te werken.
Twee weten meer dan één.
De tijd van verbinding is er.
Het licht verwarmt onze harten.
Wij gaan een nieuwe tijd binnen,
wel SAMEN.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
