Onvoorwaardelijke liefde.
Wij
praten er regelmatig over.
Maar
is het je helemaal duidelijk wat “onvoorwaardelijk” betekent?
Van
iemand houden, zonder daar ook maar enige voorwaarde aan te
verbinden.
Houden
van de persoon omdat die is wie hij/zij is.
Denk
daar eens rustig over na.
Hoe
zit het met de onvoorwaardelijke liefde voor jezelf?
Kan
jij jezelf liefhebben, zonder daar meteen voorwaarden en kritiek aan
te verbinden?
Vanuit
het universum wordt ons keer op keer aangereikt dat wij goddelijk
zijn.
Dat
wij de vonken van God in ons hart dragen.
Door
die kritiek op jezelf, geef je indirect kritiek aan de schepping die
God met je neer gezet heeft.
Is
dat juist?
Heb
je er wel eens zo naar gekeken.
Vanuit
het universum komt steeds de “verzuchting” dat wij onszelf niet
op waarde schatten.
Dat
wij altijd bezig zijn met een verandering in onszelf, terwijl wij de
goddelijke vonk in ons hebben.
Een afgeleide zijn van God.
Alles
is holistisch.
Alles
is een afleiding van elkaar.
Jij
ben zelf een universum
Jij
bent een afgeleide van God en dus ben je god in eigen persoon.
Waarom
“durven” wij dat niet uit te spreken?
Dat
zijn de heren van de kerk die daar voor gezorgd hebben.
Wij
mochten het niet eens denken.
Wij
moesten letterlijk op de knieën.
Wij
moesten ons klein voelen in hoge kerken.
Wij
werden vooral klein gehouden en vooral niet zelf denken.
Deze
processen zijn er levens lang ingehamerd.
De
ouder berispte het kind al van kleins af aan om de vragen en
uitspraken die het deed.
Meteen
in het keurslijf.
De
brandende vraag vanuit het universum is:
“Doe
dat keurslijf uit.”
Laat
je eigen licht en goddelijkheid de vrije loop.
Het
is niet verkeerd jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben.
De
dogma’s van de kerk is een stuk duister dat moet worden overwonnen.
Laat
je licht schijnen, zodat ook dat duister in het licht komt.
Geloven
is geen gevoel van verbondenheid met God.
Niet
met de heren van de kerk, die het naar eigen hand en beurs wilden
zetten.
Stel
je niet langer als slaaf op.
Je
bent een goddelijk wezen.
God
heeft je geschapen zoals jij bedoeld was.
Het
wonder dat je bent.
Dat
zichzelf onvoorwaardelijk lief mag en kan hebben.
Jij
bent niet minder dan de ander.
Jij
bent een wonder op zich.
Laat
dit goed tot je doordringen.
Heb
jezelf onvoorwaardelijk lief.
Dan
kan je hart zich nog meer openen.
Dan
kan je eindelijk in de spiegel zien wie je werkelijk bent.
Een
schepping van God naar beeld en gelijkenis.
Heb
het goed.
Namasté
