Het komt niet zoals je denkt dat het zal komen.
Het komt op kousenvoetjes…..
Het is er al, maar je zag het nog niet.
Omdat je niet verwachtte dat het in die vorm zou komen.
Ons denken probeert nog steeds een spelletje met ons te spelen.
Ons hart wordt niet sterker.
Ons hart is in onvoorwaardelijke liefde met ons verbonden.
Het spreekt met zijn eigen liefdevolle, herkenbare stem tot ons.
Omdat wij meer naar die stem gaan luisteren, wordt die stem voor
ons gevoel sterker.
Wij manifesteren die stem en daardoor wordt het duidelijker.
Ons denken krijgt daardoor minder aandacht en zakt als vanzelf
weg naar een verzachtende vorm van aanwezigheid.
Ons denken wordt net als het ego opgenomen in het geheel en zit
niet meer naast ons op de voorstoel in de auto.
Wij voelen het aan onszelf.
Wij veranderen, maar niets gaat uit ons vandaan.
Ook onze herinneringen blijven aanwezig.
De dag van gisteren was een leerproces en dat is het nog steeds.
Doordat wij verzachten, verandert onze kijk op alles.
Wij doorzien beter wat onze lessen waren.
Wij begrijpen dat wij die valkuilen niet konden zien, omdat wij
daar de instelling toen niet voor hadden.
Het is geweest en het is goed zo.
Het zijn net gekochte boeken waarvan je niet alles op gelijke wijze
zal waarderen.
Ze staan op de plank en zijn er voor wanneer je naar een les
wil terugkijken.
Het is goed zoals het is.
Je bent van ver gekomen, je bent heel ver gekomen.
Je zal het zien wanneer je omkijkt naar de weg die achter je ligt.
Je zal zien dat er zich juist achter je, een mist aan het vormen is.
Het geleefde leven is verbonden aan de oude mens.
Het stuk dat voor ons ligt, is verlicht.
Niet alles is te zien, dat zou ons afleiden van het moment waarin
wij nu leven.
Door één ding te gelijk te doen, zijn wij er met al onze aandacht bij.
Door te leven in dat moment, zullen wij voelen wat onze
aanwijzingen zijn.
Daardoor staan al onze ontvangers op “aan”.
Nu is het nog even een momentje van extra aandacht.
Binnenkort gaat het als vanzelf.
Dan zal je vliegen als de vlinder van bloem naar bloem.
Je zal stromen van moment naar moment.
Heel licht en luchtig en intussen in open verbinding met het universum.
Je hart zal niet sterker gaan spreken.
Je ontdoet jezelf steeds meer van de door onszelf ingebouwde
stoorzenders.
Alles is aan het verzachten en langzaamaan komen wij daardoor
sneller tot de kern.
Wij kennen onszelf steeds beter.
Wij zijn door diepe dalen gegaan en daardoor genieten wij extra van
het zitten op de top van de berg.
Wij laten het veranderde zicht tot ons doordringen vanuit hetgeen
achter ons ligt.
De sterren stralen altijd, maar tijdens het duister zijn ze het beste
zichtbaar.
De zon is er altijd, maar niet altijd zichtbaar.
In de energie verdwijnt er niets, het verandert alleen van vorm.
Door onze eigen instelling te veranderen, gaan wij meer van onszelf
begrijpen en daardoor voelen wij dat wij in verbinding zijn.
Alles is verbonden en door te voelen merken wij dat wij liefdevol
in de richting van het lichtje worden gestuurd.
Wij dachten, dat doen wij zelf.
Niets is minder waar.
Je fijn afstemming is zo liefdevol en zacht geworden, dat je die
kleine duwtjes niet eens meer voelt, maar ze “ongemerkt” wel
gaat volgen.
Het komt niet zoals wij dachten, maar het is niet minder gewenst.
Leef vanuit de volheid en de verwondering.
Leef vanuit de zachtheid en de dankbaarheid.
Je spiegelt en wordt gespiegeld.
Je zal het voelen en zien.
Leef.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
