Hoe vaak zeg je dit tegen jezelf?
Ja maar dat is net een stap te ver, dat kan ik niet.
Je voelt de angst aan je tenen knagen….
Je bent je eigen schepper.
Je
hoeft niet onmiddellijk die overstap te maken en voluit te
roepen, ik kan het en ik doe het.
Je mag een tussenstap nemen.
Stoppen met denken en met tegen jezelf zeggen, dat kan ik niet.
Door je bewust te worden van hoe vaak je het tegen jezelf zegt,
dan zal het je opvallen hoe je jezelf aanstuurt.
Stop eerst maar eens met het denken.
Zeg niet meer dat je het niet kan.
Stop er maar mee en er zullen veranderingen volgen.
Wanneer je na een poosje het niet meer tegen jezelf zegt,
kan je een stapje verder gaan doen.
Je gaat zeggen ik kan het wel.
Dat wil niet zeggen dat je dan meteen over hoge hekken gaat springen.
Maar je opent het deurtje van kracht in jezelf en daardoor
gaat het deurtje van angst verder dicht.
Je
geeft jezelf de ruimte om het in ieder geval te gaan proberen.
Voel je dat het heel anders aanvoelt?
Ik kan niet is een deur dichthouden.
Je verliest je energie omdat je met je aandacht bij het dichthouden
van die deur blijft.
Je kan geen twee dingen tegelijk doen, dus je laat je energie daar
wegstromen, zonder dat het je iets oplevert.
Dan ga je over naar het niet meer zeggen en geen aandacht meer
geven en dan merk je dat je naar je ontspanning gaat, zonder dat
je aanstalten maakt om over dat hek te springen.
Je gaat naar je eigen ontspanning.
Je voelt hoe je jezelf altijd in die over-drive modus hebt gehouden.
Dat put uit.
Daar spaar je energie.
Langzaam ga je nu ontspannen kijken en voelen wat er eigenlijk
van je gevraagd werd.
Was het zo moeilijk?
Is het zo moeilijk?
Praat met je hart en laat het je influisteren.
Ze kennen jou en je mogelijkheden.
Ze geven aan hoe JIJ het zou kunnen doen.
Dan laat je het rustig bezinken en visualiseert het om het te gaan doen.
Je laat je fantasie de vrije loop.
Je voelt hoe het voelt als je het gaat uitvoeren.
En dat allemaal terwijl je in je stilte zit en niets hoeft te doen.
Alleen maar kijken naar je eigen film die je keer op keer kan afspelen.
Dat is manifesteren.
Je gaat zien en voelen waar je “pijn” zou kunnen liggen.
Je voelt hoe je daar mee om zou kunnen gaan.
Dan voel je dat je je opent en dat je kracht gaat toenemen.
Je gaat over stag.
Je kon het niet, je wilde het niet, je blokkeerde.
Daarna was er stilte en kwam langzaam de verandering.
Daardoor kan de manifestatie op gang komen.
Dan ga je het een aantal keren voor jezelf visualiseren en voor je
het weet, ben je over het hek.
Je staat vertwijfeld aan de overkant te kijken.
Waarom heb ik het mij zelf zo moeilijk gemaakt?
Omdat je onderwerp niet in delen verdeelde.
Je maakte er een grote brok van en die kon je niet doorslikken.
Je verslikte je in de grootte van het onderwerp.
Door het in kleine stukjes te verdelen, verandert het beeld van
de opdracht en is het prima te doen.
Door je doelen in segmenten te verdelen, maak je er haalbare doelen van.
Door je doelen te hoog te stellen, kom je in frustratie terecht en ga je
afzien van die opdracht.
Je bent je eigen schepper.
Maak er een hapklare brok van en ga genieten.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
