Wij hebben het gevoel in een wasmachine te zitten.
Voorwaarts, achterwaarts.
Dan ineens een centrifuge programma en begint alles te draaien.
Geen handvatten om iets vast te pakken.
Eindelijk is er even stilstand en dan begint het volgende
programma.
In de storm is altijd een oog.
Het wordt steeds belangrijker om bewust te bepalen waar
wij ons op willen richten.
Blijf je zoeken naar die handvatten, dan zal je veel over
het hoofd zien.
Wat levert het je op om je vast te grijpen?
Het programma gaat verder.
Je armen zullen uit je lijf getrokken worden.
Het is je denken dat je de verkeerde kant uit laat kijken.
Door je klein te maken en heel dicht bij jezelf te blijven
zal je voelen dat je als een egeltje, de schokken en turbulentie
veel beter doorstaat.
Alles zit in jezelf.
Je zekerheid, je veiligheid.
Hetgeen je zoekt zit in je.
Het wordt ons al heel lang verteld en ook je eigen wijsheid
geeft je dat antwoord.
Die antwoorden voel je wanneer je stil bent en dichtbij jezelf.
Het is een tijd van komen en gaan.
Stel jezelf voor als een hele grote kast.
Die kast was redelijk vol toen wij aan de transformatie begonnen.
Denk ongeveer aan de tijd rond 2012.
Je krijgt in hoog tempo nieuwe spulletjes aangereikt.
Je wil het in je kast stoppen, maar die heeft weinig ruimte over.
Je zal keuzes moeten maken.
Een keuze geeft vrijheid en ruimte.
Een keuze is het begin van een verandering.
Een keuze geeft je lucht en verandering van inzichten.
Je krijgt steeds nieuwe spullen aangereikt en dat brengt je
naar het maken van keuzes.
Je gaat aan de gang met het stellen van prioriteiten.
Wat wil ik behouden, wat kan ik loslaten?
Je zal merken dat met het vorderen van de tijd,
je prioriteitenlijst van wat in ieder geval nog niet loslaten,
gaat veranderen.
Je
komt op een kantelpunt.
Je kan niet meer nieuwe spullen in je kast laden,
alvorens al het oude los te laten.
Kijk bewust naar het oude.
Het was vertrouwd, maar is het niet meer.
Het paste, maar past niet meer.
Tijden veranderen, wij veranderen.
Dus wat niet past, mag gaan.
Ga niet diep in je emoties zitten.
Alles dat je loslaat heeft een verhaal in zich.
Dat verhaal gaat niet weg, dat blijft in je her-innering.
Je hart slaat emoties op en zal ze naar voren halen wanneer
er een wezenlijk belang voor is.
Ruim je kast leeg en zie wat voor prachtige spullen je
hebt mogen ontvangen.
Het oude past niet meer.
Het nieuwe wil gezien en doorleefd worden.
Het is die rijdende trein, mensen stappen in, mensen stappen uit.
Hou niet vast wat je niet vast kunt houden.
Door
het vasthouden van oude emoties laat je jezelf ontsporen.
Dan knoop je je ballon aan de tak.
Dan duik je onder in de golven en zal je naar adem gaan snakken.
Dan vecht je tegen de storm.
Dat is uitputtend en het is uitputtend genoeg.
Maak het niet lastiger dan het is.
Stroom mee, van oud naar nieuw en voel dat het goed is.
Je zal je met recht herboren voelen.
Welkom op de nieuwe aarde.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
