Op zoek naar…..
Je hebt je een beeld gevormd.
Hoe vormen wij beelden?
Met ons denken.
Denken beperkt ons en kan geen
antwoord geven op gevoelens die wij
ervaren.
Zoek niet en je zal vinden.
Jij bent de spil van het universum.
Jij hebt alles in je.
Ja maar…….
DAT is niet wat ik zoek.
Jij hebt het gehele universum in je.
Het zijn de overeenkomstige trillingen, die
je verbinden met hetgeen je in de buiten
wereld aantrekt.
Je bent met iets bezig en daardoor kom je
in aanraking met een bepaalde trilling.
Die trilling brengt je naar gevoelens en
emoties.
Die emoties doen je denken aan….
Juist dat werkt misleidend.
Je denken kan alleen bedenken wat je ooit
eerder hebt gevoeld.
Wij maken nu een overstap naar zoeken
van iets dat een bepaalde trilling in ons
wakker maakt.
Dat hoeft niets met het verleden te maken
hebben.
Misschien voor een deel.
Je zal via je stilte geleid worden naar
beelden en situaties die overeenkomstige
trillingen hebben.
Het klinkt ingewikkeld,
maar door het te lezen schakelt je onder
bewustzijn mee en vallen de kwartjes.
Zoekt en je zal niet vinden.
Ga zitten en je wordt naar punten gebracht.
die je aandacht vragen,
Niet in actie
gaan, maar het laten ontstaan.
Door de rust “ontstaat” waar je onbewust
naar op zoek bent.
Het is precies NIET wat je denkt.
Door de rust voelen wij waaraan wij
verbonden zijn en waar onze aandacht
naar toe getrokken wordt.
Ons denken kan daar geen beelden van
vormen.
Het is niet het zuivere verleden dat in
beeld gebracht kan worden.
Het is het verleden van toen.
Het is het AL
waar alles in ontstaat.
Verleden, heden en toekomst zijn in
trilling met elkaar verbonden.
Daardoor kan denken er geen zuivere
beelden van vormen.
Voelen en je krijgt je antwoorden.
Ga niet in actie.
Ga naar je stilte en de actie zal volgen.
Zoek niet achter iedere boom.
Misschien zit wat je zoekt wel IN de boom
naar je te kijken.
Het kan een vogel zijn die je in verbinding
brengt met wat je zoekt.
Laat je leiden en je zal sneller vinden
wat je zoekt.
Je loopt in een doolhof en het universum
overziet de gangen.
Wij lopen verscholen en kunnen de
gangen niet volgen.
Het universum heeft overzicht op ons leven.
Het universum neemt je graag aan de hand.
Alles is veranderd.
Het is even schakelen, dan voel je dat het
leuk en zeker niet ingewikkeld is.
Het is verrassend om je zo naar je volgende
opdrachten te laten leiden.
Je innerlijke kind huppelt aan je hand.
Dit is haar/ zijn manier van leven.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
