De tijd gaat voort.
Dagen vliegen voorbij.
Er verandert veel.
Alle processen laten zich zien.
Ik zie hoe ikzelf, als een ui,
laag voor laag wordt afgepeld.
Ik kom steeds dieper naar mijn eigen
kern.
Ik zie de nieuwe mens in mijzelf
steeds meer vorm krijgen.
Met die vorming van mijn nieuwe
mens-zijn, komen de nieuwe elementen en
emoties aan het licht.
Het lijkt op wat was.
Maar het is in niets wat het leek te zijn.
Alles is anders.
Ik begin meer duidelijkheid te krijgen
en dat geeft mij vertrouwen.
Ik voel de begeleiding vanuit het universum.
Ik voel hun aanwezigheid sterker,
zoals ik alles intenser ervaar.
Dat sterker aanvoelen is geen vorm van
hardheid.
Alle sterkte wordt verzacht vanuit het
gevoel van onvoorwaardelijke liefde.
Niet alleen de liefde voor mijzelf,
maar voor alles met een ziel in het totale
universum.
Ik voel mij sterker verbonden.
Ik voel dat ik verbonden ben met de stroming
van het leven.
Ik voel dat ik verbonden ben aan mijn
zuivere bron.
Ik voel dat ik verbonden ben met mijn
zuivere oorsprong.
Cirkels worden rond.
Het einde wordt een begin.
De cirkelgang is intens, maar bijzonder.
Ik voel dat ik het niet alleen doe.
Ik weet NU dat mijn opmerkingen en
vragen wel degelijk een verbinding
vormen tussen mij en het universum.
Ik heb minder vragen.
Ik ben meer van het weten.
Wie oren heeft hore.
Wie ogen heeft zie.
Het is ons al heel vaak verteld.
Het wordt met iedere stap op ons
verlichte pad duidelijker.
De schaduw licht achter ons bij iedere
stap die wij doen naar het licht.
Ik voel dat ik verlicht ben.
Ik voel dat ik bijzonder ben.
Ik voel dat ik omarmd wordt.
Ik voel….
Het is oneindig.
Wat een tijd.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
