Ik was die ik was
Ik ben die ik ben.
Dat zijn werelden van verschil.
Ik dacht te weten wie ik was.
Ik voel en begin te weten wie ik ben.
Mijn voelen brengt mij naar wijsheid.
Mijn denken haalt mij bij mij zelf
vandaan.
Ik voel wie ik ben.
Ik voel waar mijn pad is.
Dat pad is verlicht.
Ik voel mij dan licht.
Ik voel liefde.
Ik voel vrede.
Ik voel de verbinding met het universum.
Ik voel en weet dat ik gedragen wordt.
Wanneer ik begin te denken verandert,
dat gevoel.
Dan gaan er deuren dicht,
die prachtig licht doorlatend,
open stonden.
Het zijn werelden van verschil.
Mijn belevingswerelden zijn
veranderd.
Zij lijken in niets meer op elkaar.
Dat kan verwarring scheppen.
Dat kan intens geluk laten voelen.
Soms buitel ik van het ene naar
het andere gevoel.
Door stilte en vertrouwen komt
er dan weer stilte en helderheid in
mijzelf.
Ik ga merken dat ik steeds sneller
op emoties en situaties reageer.
Ik kan steeds sneller daarop inspelen.
Het is als het spelen van een kind.
Een kind dat zijn/ haar eigen werelden
aan het onderzoeken is.
Alles manifesteert zich zoals ik voel
dat het er mag zijn.
Door mijn denken niet de overhand
te laten krijgen,
voel ik dat ik zekerder wordt van mijzelf.
Ik voel sterk dat ik geleid wordt.
Ik zie mijn tekens overal.
Wanneer ik daar voor open sta,
worden mij op de vreemdste plekken,
tekens gegeven.
Het is het universum dat mij laat
weten dat wij verbonden zijn.
Dat ik mij alleen kan voelen,
maar dat ik niet alleen ben.
Het is een emotie die in mijzelf zit.
Het is aan mij hoe ik met mijn
emoties wil omgaan.
Ook dat zijn werelden van verschil.
Het is alsof ik boeken tegelijk lees.
Ik tuimel door werelden die door
elkaar heen lopen.
Ik stap van de ene wereld in de andere.
Ik zoek, op gevoel, de wereld waar ik
mij gelukkig voel.
Daar wil ik leven.
Daar wil ik zijn.
Het is bijzonder om te voelen hoe
dat allemaal in zijn werk gaat.
Ik wist dat het mooi zou worden.
Ik weet dat het mooi is.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
