Wij gaan door grote golven van licht
en liefde.
Wij zien onszelf in een ander licht.
Wij zien veel meer van onszelf.
Wij zien niet alleen meer,
wij gaan ook de dieptes zien.
De liefde voor geeft ons
een totaal ander beeld van onszelf.
Wij verzachten.
In het verleden konden wij blijven
hangen in de dingen die niet waren
gegaan, zoals wij eigenlijk liever
hadden gewild.
Wij keken terug en zagen “fouten”
die ons waren overkomen.
Waren dat fouten?
Wij kwamen op aarde zonder wij onze
eigen gebruiksaanwijzing in handen
te krijgen.
Door schade en schande gingen wij
onszelf ont-wikkelen.
Die “fouten” waren nodig.
Wij gingen leren wat wij wel en wat
wij niet aankonden.
Welke deuren stonden voor ons open
en welke bleven op die momenten juist
gesloten.
De buitenwereld noemden dat “fouten”.
Je was op ont-dekkingsreis en ging
via die opdrachten naar de volgende
opdracht.
Het was een soort ganzenbordspel.
Soms zat je letterlijk gevangen in
jezelf.
Soms moest je teruggefloten worden.
Soms moest je tot rust gebracht worden.
Het was je ego die daar altijd wel
wat op wist te zeggen.
Maar…………?
De liefde in jezelf had daar een heel ander
beeld van.
Dat was en is het beeld van vergeving.
Jij was op weg.
Je deed wat je voor mogelijk hield.
Hoe kan je dan “fouten” maken?
Wanneer je in een vreemd bos gezet wordt,
kan je niet onmiddellijk je weg terugvinden.
Dat vindt iedereen logisch.
Zo is het ook gegaan in ons leven.
Er zijn geen “fouten” gemaakt.
Er zijn pogingen gedaan om verder licht
op jezelf en op je pad te krijgen.
Door het bijzondere licht dat er nu is
gaan wij ook dat vanuit het perspectief
van de liefde, voelen en zien.
Er is dus niets te vergeven.
Want “fouten” zijn niet gemaakt.
Het waren pogingen tot het vinden
van mogelijkheden.
Voel je, dat je jezelf dan in een ander
licht gaat zien?
Jij mag loslaten wat achter je ligt.
Dat deel van je boek heb je gelezen.
Je kent het, je weet het.
Nu ben je aan een volgend deel
begonnen.
Dat deel heet “Openheid, inzichten in
licht en liefde”.
Dat boek beschrijft een gehaal andere
kant van jezelf.
Die kant is niet nieuw.
Die kanten zijn in een ander licht komen te staan.
De vlinder ziet zichzelf niet meer als
rups, maar voelt en ziet de pracht van
zichzelf.
Ontken niet wat je weet.
Ontken niet wat je ziet.
Weet wat je weet.
Alles is verbonden.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
