De jonge engel keek
samen met de oude engel naar de aarde.
Zij deden dit
dagelijks, zo ontving de jonge engel onderricht.
De jonge engel wist
al heel veel, maar een moeilijk onderwerp vond hij het functioneren
van de mens op aarde……
Hij begreep nog
zoveel niet.
Zij keken samen naar
de aarde.
Daar was een vrouw
bezig om haar kippen te vangen en onder haar wijde rok te verbergen.
Zij had geleerd dat
zij zo haar kippen in bedwang kon houden.
Zij had daarvoor een
speciale rok aan, die heel wijd was en tot op de grond kwam.
Daaronder zaten de
kippen in het donker en omdat zij die handelingen kenden, hielden zij
zich daar rustig.
Het klinkt heel
dwaas, maar het handelen van de mens op aarde is soms niet anders.
Wel had zij het
probleem dat een sterke kip, steeds onder die rok vandaan wilde.
Die kip was de
“leider” van de groep.
De anderen keken vol
verwachting wat hij ging doen.
Zij wilden hem
volgen.
Zij wilden ook in
het licht buiten die rok zijn.
Zij voelden dat ze
het daar beter hadden.
De vrouw echter, die
vast zat aan haar “oude” gewoonten, gaf de kippen geen ruimte.
Met een rood hoofd,
een koppend hart en een benauwde ademhaling, bleef ze bezig die
kippen terug te brengen onder die speciale rok.
De jonge engel keek
verbaasd naar de oude engel.
Ik begrijp die vrouw
niet.
Waarom gaat ze er
mee door?
Begrijpt zij dan
niet dat haar kippen het goddelijke licht zien dat om haar heen is.
Dat die kippen in
dat licht willen zijn en zich blij willen voelen?
Die vrouw begrijpt
het niet….. zei de jonge engel.
Dat klopt zei de
oude engel.
Ze is zo druk met
zichzelf dat zij de tijd niet heeft om rond te kijken.
Te zien en te voelen
wat er werkelijk aan de hand is.
Zij is alleen maar
gefocust op haar eigen handelen, dat haar zo uitput.
De dieren voelen die
verandering en willen niet meer in het donker.
De vrouw is te druk
en heeft geen tijd om de tekens te zien en te begrijpen.
Ja, zei de oude
engel.
Ik begrijp dat je
het moeilijk vindt om DAT te begrijpen.
De mensen blijven
druk met hun oude bezigheden.
De dieren voelen het
intuïtief aan en richten zich naar het licht.
Wij zien de mens dag
en nacht.
Wij zijn altijd met
hen verbonden.
Ook daar zijn zij te
druk voor.
Ze zeggen dat zij
ons voelen, maar hebben het te druk om er naar te handelen.
Wanneer zij vanuit
hun hart zouden leven, dan was het duidelijk voelbaar.
Zij vertrouwen alleen zichzelf.
Zij zeggen dat zij
alleen zijn, dat maken zij zichzelf wijs.
Wij weten dat het
geen wijsheid is, maar een oude gewoonte.
Dit is het verhaal
over de verbazing van de jonge engel.
Namasté
Martha Krul
