Het lijkt een periode van activiteit en eigenlijk is dat het ook.
Maar niets is wat het lijkt.
Zie jezelf als een prachtige bloem.
Je gaat iedere dag een stukje verder open.
Je ziet er iedere dag anders uit.
Soms zal je zien dat je vindt dat je nog niet volmaakt bent.
Dat zijn die “oude” stemmen in jezelf.
Alles is volmaakt voor het moment waarop het zich laat zien.
Is een knop van de bloem, minder volmaakt dat de bloem in
haar vol-ledige opening?
Is dat niet het ego en het denken dat spreekt?
Zijn daar normen voor en door wie geschreven?
Ook de uitgebloeide knop is prachtig en heeft ons zoveel moois,
getoond dat die nu naar haar rust mag terugkeren.
Net als de mens die aan het einde van de aardse lijn is gekomen.
In die periode van openbloeien is er voortdurend stile en toch
activiteit.
Het hart van de bloem gaat langzaam open.
Herkenbaar en vergelijkbaar met ons eigen proces.
De stampers en meeldraden vormen zich om de voortplanting
in gereedheid te brengen.
De insecten zijn inmiddels ingeseind en weten wat te doen.
Zij zijn een schakel die bij het openbloeien van de bloem
meteen “gebeld” worden.
Alles is verbonden.
Alles heeft zijn eigen functie in het grote geheel.
De activiteit gaat door.
De zon belicht de bloem en ieder moment is het
daardoor eigenlijk een veranderde bloem.
De bloem ziet zichzelf steeds in een ander licht.
Net als de mens.
Door de delen die aan het licht komen,
komt de bloem meer in de verwondering.
De bloem gaat eindelijk zijn eigen pracht ervaren.
De bloem groeit en daarmee wordt de kracht van de bloem
zichtbaar en gelijktijdig groeit ook het vertrouwen van de bloem.
De bloem had niet verwacht, dat na al dat werken aan zichzelf
het tot zo’n prachtig resultaat zou leiden.
De bloem denkt terug aan de tijd in diepe duisternis en kou.
De periode van ontwaken en het nog onder de grond zijn.
Het was het vertrouwen in de Bron die de bloem kracht gaf.
Het fluisteren van de stemmen in en onder de grond was te horen.
De zaden die aan het ontkiemen waren spraken elkaar moed in.
Het komt goed, het komt goed, je zal het zien.
Het licht breekt door.
Door je nu in het duister al met dat licht te verbinden,
voel je je groeikracht……
Het lijkt in alles op ons eigen verhaal.
Wij zien het soms ook niet meer zitten.
Wij doen het samen en versterken elkaar.
Wij zitten soms ook met ons handen in het haar.
En dan ineens voel je dat je met een bijzondere energie
bent verbonden.
Je hart staat op aan.
Je hoort het, maar luisteren is iets anders.
Ontplooiing is een bijzonder proces.
Het lijkt een proces van stilte.
Het is een proces vol activiteit.
Het is de natuur die zijn werk doet.
Zo werkt het ook in onze eigen processen.
Alles is verbonden en wordt geleid vanuit de Bron.
Volg je hart en voel dat je verbonden bent.
Je wordt bewonderd en dat is te voelen.
Zachtheid is volharding en doorzettingsvermogen.
Wij weten er alles van.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
