Wie had dit allemaal ooit kunnen bedenken?
Dat wij zo met elkaar in openheid om zouden gaan?
Dat de mensen waar wij ons vertrouwen in hadden
gesteld, ons zo zouden behandelen.
Voor de mensen die wakker zijn,
wordt het steeds duidelijker.
Het licht wordt met de dag sterker.
Het duister verzwakt en komt in een heel
lastige pakket te zitten.
Wij voelen ons als poppen aan een touwtje.
Niet meer volledig vrij,
maar bespeeld door een ander.
Wie zijn op dit moment de poppen die daar
het meeste “last” van hebben?
Wij denken, de mensen die aan het licht zijn
verbonden.
Maar is dat zo?
Het duister wordt steeds meer achteruit gedreven.
Wat ze vast hebben, houden ze krampachtig vast.
Er wordt flink achter ze aan gezeten.
Zij worden bang.
Zij voelen zich geen moment meer “veilig”.
Wanneer zij zich laten zien,
voeren zij hun rollen in het aardse spel op.
De façades gaan vallen.
De duisteren durven zich niet meer te laten zien.
Het zijn “dubbels” die in de openheid treden.
Zij zijn de poppen aan het touwtje.
Zij worden geleid door de angst.
De poppen in het licht zijn verbonden met hoop.
Dat is iets heel anders dan dat je constant over
je schouder moet kijken of je je volgende
verjaardag nog haalt……
In universele processen is niets wat het lijkt.
Het licht schijnt en waakt over ons.
Het duister bewandelt de brede weg,
waar voert die heen…..?
Wij weten het.
Gerechtigheid zal er zijn.
Is het niet op aarde, dan komt er een
hemels gerecht, waar niet onderuit te komen is.
Het is een blijft een bijzonder proces.
Niets is wat het lijkt.
Er is veel meer dan wij denken tussen hemel en aarde.
Wij zijn spelers in het aardse spel.
Lang niet alle invloeden en invalshoeken zijn hierbij
zichtbaar.
Ons deel is, onszelf ONT-wikkelen.
Onze eigen wijsheid volgen.
In onze eigen kracht gaan staan.
Ons licht sterk laten schijnen,
zodat het licht nog sterker wordt en er
nog meer aan het licht komt.
Wij zijn geen nietige spelers in dit spel.
Laten wij ons licht sterk laten schijnen op
de belangrijke rollen die wij samen vervullen.
Onze touwtjes worden losser.
De touwtjes van de anderen gaan steeds sterker
in de knoop.
Uiteindelijk een knoop die niet meer losgaat.
Het licht en het duister lopen tegengestelde paden.
Het licht
brengt ons naar vrijheid.
Het duister loopt steeds meer naar hun eigen
ON-vrijheid.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
