In de 3e
dimensie is voornamelijk het ego aan het woord.
Het ego laat ons
strijden.
Niet in de laatste
plaats tegen onszelf.
Wij zullen niet
opgeven.
Ik kan dat, ik zal
het laten zien……
Al maar door gaan.
Vooral niet stoppen.
Wat zouden die
anderen daar wel van denken?
In de 5e
dimensie is alles licht en luchtig.
Vrolijk, lieflijk.
Het licht dat leidt
ons.
De liefde omgeeft
ons.
De vrolijkheid van
ons innerlijke kind komt weer vrij.
Er mag gelachen
worden, graag en veel zelfs.
Het denken en doen
vanuit die 3e dimensie blijft ons
zoveel mogelijk
blokkeren.
Zuchtend en steunend
gaan wij onze weg.
Het universum ziet
het aan.
Het universum kent
je beter dan jijzelf.
Het is een tijd van
tegenstrijdigheden.
Het universum nodigt
je uit om naar de nieuwe hogere dimensies
door te stromen.
Jij blijft
vasthouden aan de oude manier van leven.
Ik kan toch niet
loslaten.
Ik moet zorgen voor.
Ik kan niet opgeven,
zeker niet nu ik al zover ben gekomen……
Je hebt wel 100
redenen om niet los te laten.
Heb je die alle 100
afgewerkt,
dan heeft je ego nog
een volgende voorraad.
Er zal geen einde
aan komen wanneer je jezelf
toestaat in die
tredmolen te blijven lopen.
JIJ zet jezelf
gevangen.
De deuren en harten
in het universum staan wijd open.
Er wordt gezongen en
gedanst.
Het is er licht en
luchtig.
Maar loslaten.
Ik kan toch niet
naar een feest,
wanneer ik te zorgen
heb voor.
Ik heb mijn
verantwoordelijkheid te nemen……
Het universum kent
jou en je omstandigheden.
Het universum vraagt
je los te laten,
zodat het universum
voor je zorgen mag.
Dan kan je blij
zijn.
Dan kan je zingen.
Dan wordt je geleid
van moment naar moment.
Dan kan je gaan rusten.
Dan zal je zien dat
de kleuren om je heen van kleur zijn veranderd.
Dan zal je begrijpen
dat je nu eerst mag genieten,
om je zodoende
helemaal op te laden en dan pas
verder te gaan met
je dagelijkse bezigheden.
Die bezigheden
zullen je anders overkomen.
Het is als het maken
van een grote puzzel.
In de 3e
dimensie zocht je stukje voor stukje.
De kantjes, de
hoekjes, kleur bij kleur.
In de 5e
dimensie maak je op een heel andere manier die puzzel.
Je gaat in alle rust
zitten en je krijgt stukje voor stukje aangereikt.
Niet door een
fysieke hand, maar door je aandacht naar het stukje
te brengen dat je
nodig hebt om aan te leggen.
Zo gaat het
universum om met mensen die hard hebben gewerkt aan zichzelf.
Die nu mogen rusten
en genieten in die hogere dimensies.
Aan jou de keuze.
Laat je iedereen
zien hoe sterk je bent en zoek je je eigen stukjes van de puzzel?
Of zeg je tegen je
universele begeleiders, jullie zijn zo lief en goed voor mij.
Ik kan jullie nog
meer vertrouwen dan mijzelf.
Ik geef je mijn
beide handen en laat mij meenemen in jullie begeleiding.
Dan kan ik uitrusten
en komt mijn leven in een stroomversnelling terecht.
Dan kan ik vele
puzzels maken.
Geen puzzel zal te
moeilijk voor mij zijn.
Want jullie kennen
mij en geven mij de richting.
Samen met jullie kan
ik het leven aan.
In licht en liefde
zal er dan voor mij gezorgd worden.
Daar ben ik aan toe,
na al die jaren van hard werken.
De keuze is niet
moeilijk.
Het is zeker geen
gezichtsverlies om los te laten.
JIJ krijgt precies
wat je nodig hebt.
Zo werd dat
“vastgelegd” voor dat je naar de aarde ging.
Het universum weet
daar alles van.
JIJ gaat dan weer
zien door los te laten…..
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
