“Wij zullen ons onderzoek niet staken
en het einde van al ons zoeken
zal zijn dat wij aankomen waar wij begonnen
en voor het eerst weten waar wij zijn.”
(Citaat T.S. Elliot)
Wij voelen de veranderingen zo sterk.
Wij beginnen steeds meer te “zien” dat wij
beïnvloed worden door verschillende processen
die tegelijkertijd zich aan het ontvouwen zijn.
Wij worden gevoeliger voor de standen
van de planeten.
Het doet je dan denken aan de “oude” tijden,
waar dat een heel belangrijk kompas was en
waar men zeer bedreven in was om het te “lezen”.
De cirkels vervolgen hun baan.
Het oude wordt het nieuwe.
De cirkels worden gesloten.
Wij zijn levens lang op zoek geweest naar onze
eigen oorsprong en nu gaan wij die oorsprong
voelen en zien.
Wij komen steeds dichter bij.
De cirkels raken gesloten.
De zon staat bijna op haar hoogste stand
op het Noordelijk halfrond.
De zon die een zeer belangrijke spil is in
onze processen.
Haar hoogtepunt valt samen met onze eigen
belangrijke hoogtepunten.
De zon is met vele vraagtekens omgeven.
Wij weten veel, wij weten niets.
De zon houdt ons bezig, net zoals ons
eigen proces ons bezig kan houden.
Niets staat vast.
Niets is zeker.
Toch zijn er ook dingen die wel zeker zijn.
De grootste zekerheid is dat het licht terugkomt
naar de aarde.
Dat Moeder Aarde ook terug gaat keren naar
haar oorsprong.
Dat wij in deze bijzondere tijd daar getuigen
van mogen zijn.
Dit zijn universele plannen waar wij middenin
zitten.
Geen aardse- en menselijke overeenkomsten,
maar het universum dat de leiding heeft en
het aardse plan begeleidt.
Hemel en aarde zijn nog nooit zo sterk met elkaar
verbonden geweest.
De hemelse energie is iedere dag te voelen.
Wij zijn aardse, fysieke mensen die nu vol-ledig
verbonden zijn aan de hemelse energie.
Het is leven tussen hemel en aarde.
Het is een periode van keuzes maken.
In welke tijdlijn wil je leven?
Wij kunnen ons
zoeken gaan staken,
want wij zullen vinden waar wij al levens lang
naar op zoek waren.
Wij komen thuis.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
