Alle processen zijn op elkaar
afgestemd en ondersteunen elkaar.
Wij hebben levens lang onder de
kerkelijke dogma’s geleefd.
Niet jij, maar zij.
Wat dacht je wel???
Wanneer je in die achterliggende
levens ook maar een stukje
zelfvertrouwen had, werd het soms
met harde hand de grond in geboord.
De bloem die steeds opnieuw haar
kopje oprichtte en waar dan een zware
steen op kwam te liggen.
De natuur is de sterkste,
die krijg je er niet onder.
Langzaam hebben wij ons vanonder
die kerkelijke dogma’s kunnen bevrijden.
Langzaam stak toch de bloem haar
hoofdje boven de grond en begon
rond te kijken.
Wat was er veel te zien.
Haar hartje ging sneller slaan.
Hier had ze levens lang naar verlangd.
Ze wist dat het er was,
maar kon het niet vinden.
Die steen…..
Nu staat die bloem boven de grond
en kent haar eigen schoonheid.
Ze weet dat zij bijzonder is.
Geen bloem is gelijk.
De bloem is blij en denkt haar schoonheid
aan de mensen te mogen tonen.
Dan komen de tuinmannen,
die leggen een hek om haar heen.
Ja, anders trappen ze op je…..
Dat is niet de waarheid.
De vrijheid van de bloem wordt beperkt.
Wordt ingeperkt, letterlijk en figuurlijk.
Het park wordt gecultiveerd.
Brengt veel meer geld in het laatje.
En die prachtige, krachtige bloem.
Die staat achter een hek, met stenen
op haar voeten.
Ze doet haar best.
De tranen prikken in haar ogen.
Ze had zo lang haar best gedaan.
En NU?
Het was haar weer niet gelukt.
Ze staat weer met handen en voeten
gebonden, terwijl ze zo mooi is.
Herken je het?
Het is je eigen verhaal.
Jij bent die bloem.
Jij zit met handen en voeten vast.
Een virtuele kooi om je heen.
Het aardse proces laat je de laatste
stappen zetten.
Je wordt uitgedaagd.
Jij hebt je innerlijke vrijheid gevonden.
Die zal je je niet meer laten afnemen.
Daarom ga je naar buiten.
Jij hebt nu je vrijheid gevonden.
Dat geef je voor niets en niemand meer op.
Dat is de strijd die nu in en om je heen
gestreden wordt.
Jij bent vrij en dat zal je laten zien.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
