Soms hebben wij het gevoel dat wij dolend zijn.
Wij kunnen niet denken, ons hoofd is wazig.
Wij kunnen niet gaan wandelen, onze spieren staan strak en stijf.
Wij kunnen onze ogen niet openhouden, ze branden….
Wij zoeken naar tekens, wat als dit tekens zijn?
Je hoofd wil niet denken, dus denk maar niet.
Het ego wordt tot “zwijgen” gebracht.
Het hart krijgt de ruimte die het verdient.
Onze ogen branden en vallen regelmatig dicht.
Een teken dat wij onze ogen mogen sluiten.
Wanneer wij in stilte onze ogen sluiten, zien wij meer.
Dan zien wij het ongeziene, dat gezien wil worden.
Ook wanneer je denkt dat je niet kan zien,
zullen de herinneringen langskomen.
Dat zijn de tekens.
Tekens hoeven niet meteen begrepen te worden.
Tekens hebben diepgang.
Wanneer je een teken krijgt, zal je het niet gemakkelijk vergeten.
Je bewustzijn heeft de tekens gezien en laat ze niet zo maar los.
Denk je dat je je teken bent vergeten, dan zal je merken dat
je het teken terugziet op het moment dat je het nodig hebt.
Wanneer je lichaam niet wil zoals jij wil, is dat ook een teken.
Ook dan word je gevraagd naar stilte te gaan.
Hebben je ogen nog ruimte om te werken, dan is een boek
een mogelijkheid.
Probeer zinnig om te gaan met je internet.
Is het nodig, dan is het nodig?
Is het niet noodzakelijk, dan proberen of je het in blokken
per dag kunt indelen.
De tussentijd is dan een tijd voor rust.
Je ogen zullen er blij mee zijn.
Je hersenen en je ogen werken op een snelheid die niet met
onze natuurlijke manier van zijn is verbonden.
In je stiltes wordt je geleid naar dromen en beelden uit
het verleden.
Ook daarin zitten tekens.
Je hoeft niet alleen terug te brengen naar logica.
Je hart vertelt je wat je tekens zijn die je in je herinnering ziet.
Wij worden overspoeld met tekens.
Wanneer je aan iets denkt, dan reageert je lichaam daar onmiddellijk op.
Het onderbuik gevoel en je maag zijn daar de duidelijkste voorbeelden
van.
Je denkt aan iets en je lichaam geeft het signaal.
Wij krijgen veel meer tekens dan wij denken.
Voelt het goed dan is het goed.
Voelt het open en voel je geen verkramping in je maag of buik,
ga maar verder met waar je mee bezig bent.
Er wordt altijd liefdevol over je schouder meegekeken.
Je doet het niet alleen.
Neem de tijd voor jezelf.
Je hebt het nodig, er is nog veel te ontdekken.
Wij hebben veel aangeleerd en mogen dat loslaten.
Ons herinneren wie wij werkelijk zijn.
Dan kan er nog meer ontspanning in ons lichaam komen.
Dan zijn de tekens in ons lichaam nog beter te voelen.
Alles is verbonden.
Leven in het nu, want de dag is vol van tekens.
Het is de rust en de stilte die ons dat laat inzien.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
