Waarom zijn wij zo aan het los laten?
Waarom maken wij ons los van het oude?
Waarom resoneert het niet meer zoals het deed?
Wij zijn veranderd en de energie blijft veranderen.
Doordat wij in hogere velden van energie leven,
worden de beelden anders ingekleurd.
Wij leefden in illusies.
Wij leefden in wat ons verteld werd en hoe je te gedragen.
Dat was een voortdurend toneelspel.
Dat heeft niets met zuiverheid en werkelijkheid te maken.
Dat is aanpassen aan het moment.
Nu valt die oude wereld uiteen.
De energie ondersteunt niet meer wat niet wezenlijk is.
Wij voelen de leegte in onszelf.
De oude wereld wordt losgelaten.
Gisteren is voorbij en komt nooit meer terug.
Alles dat met gisteren is verbonden verandert van energie.
Wij stappen in de nieuwe mens in de nieuwe wereld.
Dat is de wereld van groot licht.
Dat is de wereld waar de waarheid, de enige mogelijkheid is.
Het lijkt heel mooi, maar het is heel verwarrend.
Wij leefden levens lang in het duister.
Onze ogen zijn nog niet ingesteld op wat het licht ons toont.
Ons hoofd wil nog graag in de hoofdrol spelen.
Maar dat rollenspel bestaat niet meer.
De scrips zijn vervallen.
Wanneer wij nu naar voren treden en ons laten zien,
dan spelen wij geen rol, dan laten wij zien wie wij zijn.
Wij leven in een energetische wereld en trillen via frequenties.
Dat wordt gevoeld en daarop wordt aangehaakt door zielen die
een overeenkomstige trilling in zich dragen.
Daarom moest het oude los gelaten worden.
Die ruimte is nodig, zodat het nieuwe kan ontstaan.
Wij kijken elkaar in de ogen en herkennen elkaar.
Dat is de beleving van de nieuwe mens.
Je zou denken ik heb die mens nog nooit eerder gezien
en dan breekt de herinnering door en blijken er vele raakvlakken
te zijn.
De nieuwe wereld ligt open en wil gevormd worden door de
zielen die daarvoor naar de aarde kwamen.
Niet vanuit het opgelegde plaatje, maar vanuit hartverbindingen.
Door vanuit het hart te verbinden, voelen zielen dat er een
totaliteit ontstaat.
Dat totale verbonden zijn met elkaar, dat laat ons hart zingen.
Eindelijk, eindelijk, is het er.
Het oude is gebroken, zodat het nieuwe er mag zijn.
Wij duiken in de diepe delen van onszelf en voelen dat wij
oude lagen aan het blootleggen zijn.
Het is niet nieuw.
Het is oud en vertrouwd.
Eindelijk ontstaat er ruimte en dat is te voelen.
Onze ademhaling past zich aan.
Onze lichamen worden flexibeler.
Wij ontdoen ons van grote lasten die levens lang meegedragen zijn.
Het voel zo vreemd, maar het is zo bevrijdend.
Die stilte en die leegte is verbonden met de veranderingen in onszelf.
Wij zijn het grote schip dat aan het wenden is.
Je kan niet zo maar op volle snelheid overstag.
Daar is stilte, concentratie, bewustzijn en meesterschap voor nodig.
Dat hebben wij allemaal.
Het meesterschap van ons is verbonden met de ziel.
De ziel spreekt tot ons via ons hogere zelf.
Ons hart is de centrale die alles terugbrengt in ons bewustzijn.
Daar is concentratie en stilte voor nodig.
Nu nog wel, ook dat gaat veranderen.
Spreken vanuit en met ons hart wordt een vanzelfsprekendheid.
Dan kan de universele, energetische mens voluit en in vrijheid leven.
Dat is leven vanuit het hart en dan voelt alles aan als geluk.
Ons hart laat het voelen en wij gaan het ons herinneren.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
