Dagen vliegen voorbij, wat was is niet meer.
Wat achter ons ligt, zal nooit meer voor ons liggen.
Dat veroorzaakt een gevoel van weemoed.
De tijden die achter is liggen, zijn objectief gesproken nu
niet de mooiste tijden.
Waarom willen wij dan niet door naar de toekomst?
Waarom willen wij vasthouden aan de tijden die waren?
Vasthouden aan de mens die wij waren?
Het is ons denken dat ons naar die valkuil leidt.
Wanneer je logisch nadenkt, zal je helemaal niet terug willen
naar de tijd die achter ons ligt.
Wij zien dat er zich van alles aan het ontwikkelen is.
Wij worden sterker, veelzijdiger, creatiever.
Kunnen gemakkelijker met onszelf omgaan.
Voelen dat wij in ons kracht komen te staan.
Voelen dat wij meer op onszelf kunnen vertrouwen…..
Wanneer wij objectief naar de rol van ons denken kijken,
dan voelen wij dat ons denken ons verleidt.
Dat ons denken verbonden is met beperkingen.
De nieuwe mens is niet beperkt, juist grenzeloos.
Onze oude manier van denken maakt ons vleugellam.
Wij
zijn die vrije adelaars die hoger en hoger vliegen.
Die boven de storm kunnen vliegen.
Je denken vertelt je anders.
Die wil niet dat je gelooft dat je zo grenzeloos bent.
Net als het ego, een tijdje geleden, wil het denken liever niet
een stapje terugdoen.
Het denken gaat helemaal niet een stapje terugdoen.
Ons denken krijgt een andere invulling.
Wij hebben ons ego toch ook niet los gelaten?
Ons ego is verzacht.
Wij zijn minder geneigd om met onze vuist op tafel te slaan.
Wij zullen minder schreeuwen, omdat het ons door merg en
been gaat.
Dat
is de verzachting van de nieuwe mens.
Die nieuwe mens die met onvoorwaardelijke liefde is verbonden.
Nu wil het denken liever niet wijken.
Het is aan ons om objectief naar onszelf te kijken.
Kijk van een afstandje naar jezelf en voel wat het denken met je doet?
Het brengt je nu in verwarring, terwijl het in het verleden
verbonden was aan een bedachte veiligheid.
En juist het door elkaar lopen van die twee, brengt verwarring
en angstige gevoelens.
Gisteren is geweest.
Iedere dag leren wij verder naar de mens die wij zijn in deze
transformatie.
Wij blijven geen dag dezelfde.
Voel en leef in het NU.
Voel de aanwijzingen en de inzichten die met grote regelmaat
binnen komen.
Ons denken geeft ons duidelijkheid over wat die inzichten voor
ons kunnen betekenen.
Dat is het nieuwe denken dat liefdevol om leidt naar duidelijkheid.
Net als het ego, blijft het denken een verzachtende rol spelen.
Geen overheersende rol, dat brengt ons uit ons evenwicht.
Die verzachtende rol van ego en denken is een inbedding in
het geheel van ons nieuwe mens-zijn.
Alles heeft een eigen functie.
Alles wil in balans zijn.
Onze linker en rechter hersenhelft.
Ons hart en ons denken.
Wij voelen ons vol-ledig wanneer dit allemaal een nieuwe plek
heeft gevonden.
De nieuwe mens is transparant en doorziet.
De nieuwe mens is transparant en daarmee staat alles open
voor een verlichte toekomst.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
