Levens lang werden wij beperkt door de mensen om ons heen.
Het begon al in de opvoeding.
Ouders probeerden hun kinderen zo snel mogelijk in het gareel te krijgen.
Alles heeft twee kanten.
Door de kinderen snel te leren zich aan opgelegde regels te houden
werd er gedacht dat het kind zich sneller kon handhaven in die
buitenwereld.
Daarnaast hadden de ouders het idee dat ze erop aangekeken
werden, wanneer ze hun kinderen niet snel genoegd in dat
keurslijf leerden te leven.
De wereld om ons heen leerden ons nadenken en de regeltjes
van buiten te kennen, zodat wij niet buiten de boot zouden vallen.
Nu zijn wij los van dat keurslijf.
Wij mogen ons vrij en gelukkig voelen.
Wat blijkt?
De kooi waarin wij “gevangen” zaten, gaf ons ook een gevoel
van bescherming, de dualiteit speelde een rol.
Het is je eigen manier van kijken en overleven die er soms
een onbewuste draai aan geeft..
Nu zijn wij buiten die kooien en het voelt onwennig.
Wij zoeken van tijd tot tijd zelf die “bescherming” en daarmee
beperken wij onszelf weer.
Wanneer je jezelf volledig durft te vertrouwen, begrijp je dat
je die denkbeeldige kooi niet meer nodig hebt.
Dat je echt die vlinder bent die mag fladderen, zoals hij/ zij
dat zelf wil.
Wij zijn niet gewend aan onze eigen innerlijke stem te volgen.
In het verleden bracht het ons juist gemakkelijk in onmin met
onze omgeving.
Dat er strijd in onszelf ontstond, daar hoefde niemand wat
van te merken.
Je wonden likte je in stilte.
Je tranen liet je lopen wanneer je eindelijk in je eigen vertrouwde
omgeving was.
Nu is alles 180 graden gedraaid.
Niet die ander bepaalt hoe te gaan, maar je eigen gevoel.
Wij dragen allemaal ons eigen licht.
Door
onszelf in vol-ledig te accepteren en onszelf op één te
zetten, leven wij het leven, zoals vanuit de oorsprong is bedoeld.
Wanneer wij voelen dat de kooi meer beperkt dan beschermt en
dat de sterkste kracht, de onvoorwaardelijke liefde is,
komt alles in een veranderd perspectief tot leven.
Dan pakken wij onze zuivere bril en gaan zien wat er altijd
was en dat wij met kracht in onszelf leerden ontkennen.
Wees eerlijk naar jezelf en zie de zuiverheid die door het
sterke licht gezien wordt.
Doordat te zien gaat de bedekking weg van ons eigen licht.
Dan kunnen wij ons eigen licht versterken.
De nieuwe mens is de mens die onvoorwaardelijke liefde is en het als
allerhoogste in het vaandel heeft.
Dat laat ons licht op grote sterkte branden.
Dat geeft vrede in onze harten.
Wanneer wij zelf die vrede en die liefde voelen,
zullen wij het uitstralen en zullen wij een wereld van vrede en
liefde gaan zien.
De nieuwe mens loopt nog in het stuk van los laten (van het oude)
en ontvangen van het nieuwe.
Wanneer je je handen nog vol hebt aan het oude, kan het nieuwe
niet ontvangen worden.
Het grote licht brengt veel aan het licht en dat lijkt, maar is
niet altijd even gemakkelijk.
Wij hebben onszelf laten omvormen naar aangepast gedrag.
Nu is het de zuiverheid van de mens zelf die gezien wordt.
Laat
het licht vrij stralen en voel dat je voorzichtig komt,
waar je levenslang van gedroomd hebt.
Het werd je verteld, maar zelf voelde het anders.
De ander leidde je af, die tijden zijn voorgoed voorbij.
Je stampvoette als klein kind dat jij het zelf beter wist,
nu is het weer tijd om in liefde terug te kijken op dat “boze”
kind dat je nog steeds in je draagt.
Je had niet alleen gelijk, je hebt gelijk.
Geef het maar toe…….
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
