Levens lang hebben wij geleefd met de meeste
aandacht op die mannelijke kant van onszelf.
Die vrouwelijke kant liet zich steeds voelen.
Om je te handhaven werd je min of meer gedwongen
om de meeste aandacht aan je mannelijke kant
te geven.
De maatschappij was verbonden met het mannelijke.
De vrouwelijke kant werd niet in het licht gezet
door onze buitenwereld.
De man mocht net zo min zijn vrouwelijke kan tonen.
Het was niet alleen de vrouw die hierdoor in de knel kwam.
In ons transformatie proces zijn wij op weg om een
nieuwe balans in onszelf te vinden.
Het mannelijke denken wordt naar de achtergrond
gedreven, zodat er meer ruimte ontstaat voor het
vrouwelijke voelen.
Wanneer het mannelijke en het vrouwelijke in evenwicht
zijn en wij vol-ledig uit onze eigen totaliteit kunnen
gaan manifesteren, dan is de mens naar heelheid gekomen.
Dan is de mens in zijn/ haar open verbinding met zijn/ haar
kern die aan die goddelijke Bron is verbonden.
Dan is de mens terug naar androgyn.
Dan is de mens mannelijk en vrouwelijk in één.
Dan spreken wij via ons hogere zelf en voelen (weten) hoe
te gaan op ons eigen pad.
Wij hebben alles in ons zitten.
Alles is aanwezig.
Onze stille momenten zijn niet voor niets zo belangrijk.
Wij voelen wat er allemaal in ons aanwezig is.
Wij weten dat wij veel meer zijn dan ons fysieke lichaam.
Wij voelen en wij weten, maar om daar onze vinger op
te kunnen leggen, dat is nog even niet echt mogelijk.
Alles is mogelijk.
Wij zijn op weg naar onze eigen heelwording.
Wij zijn nog veel unieker dan wij denken.
De vrouwelijke kant werd niet voor niets achtergesteld.
Daardoor kon de mens niet in zijn/ haar wezenlijke
kracht staan.
Het mannelijke heeft het vrouwelijke nodig.
Het vrouwelijke heeft het mannelijke nodig.
Zonder elkaar kan er geen heelheid zijn.
Zonder elkaar is er geen balans en kunnen wij niet
stromen.
De kracht van het zachte vrouwelijke was wel degelijk
“gezien”.
Dat was een reden om die kant van de mens te onderdrukken.
Door er geen aandacht aan te geven, is iets niet weg.
In tegendeel, juist dat deel van de mens vraagt de meeste
aandacht.
Iemand die niet uitgenodigd wordt is het meeste aanwezig.
Het deel dat in de mens ontkend wordt, is het sterkste.
Wij zijn op weg naar onze vol-ledige vrijheid.
Wij zijn op weg naar onze eigen kern.
Het mannelijke en het vrouwelijke kan zijn plek innemen.
De mens gaat vol-ledig naar on-voorwaardelijke liefde
en acceptatie.
Wij konden onszelf moeilijk accepteren.
Wij werden door de buitenwereld niet voor vol aangezien.
Die tijden zijn voorbij.
Het mannelijke denken komt in verzachting, omdat het
verbonden is met het vrouwelijke voelen.
Daardoor
gaat alles stromen.
De poort naar ons hogere zelf komt door al dat licht
en door die openheid in onszelf steeds meer in het licht.
Wij krijgen zicht op de mens die wij zijn.
Wij zijn op weg naar de vol-ledige omarming van ons
totale wezen.
Welkom bij je eigen zuivere bron.
Je bent uniek, je gaat het steeds meer voelen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
