Wij staan op een belangrijk punt in de processen.
Alles is verbonden en holistisch.
In het aardse proces staan wij voor een belangrijke overgang.
Het brengt onrust met zich mee en die pikken wij op.
Wij zijn veel gevoeliger geworden.
Het is lastig om de juiste invulling aan hetgeen wij voelen.
Wij doen het niet alleen.
Wij zijn groter en omvangrijker dan ons fysieke lichaam.
Onze hogere zelf en onze ziel zijn altijd met ons verbonden.
Nu wij belangrijke stappen aan het zetten zijn van duister naar
licht, is dat ook het geval in ons persoonlijk proces.
Het is niet voor niets dat er soms niets uit onze handen komt.
Niet voor niets lijkt het soms of ons denkhoofd op vakantie is.
Het is ons hart dat gehoord wil worden.
Het is ons hart dat het centrale punt vormt in alle verbindingen.
Het hart is verbonden met ons hogere zelf en de ziel,
maar ook met het fysieke deel.
Het is de stilte waarin het hart kan spreken.
Wie bent ik is de vraag waar wij het aller moeilijkste antwoord
op kunnen geven.
Wij kwamen op aarde, leerden om ons heen kijken.
Wij leerden ons aanpassen om zo goed mogelijk in die
gevormde maatschappij te functioneren.
Vooral niet buiten de boot vallen dat gaf te veel problemen.
Wij gaven ons innerlijk geen kans om in alle stilte tot ons te spreken.
Wij leerden om ons heen te kijken.
Bezig blijven, kijken en luisteren wat er van ons gevraagd werd.
Je innerlijk kon opstandig worden, maar dat moest je maar in
je eigen tijd wat mee doen.
Wanneer was die eigen tijd?
Die werd opgesoupeerd door de omgeving.
Je werd bezig gehouden en meegesleurd van opdracht naar opdracht.
Nu is die tijd voorbij.
De mens heeft levens lang zijn/ haar eigen uniekheid niet gezien.
Er werd geen tijd en geen aandacht aan besteed.
Hoe kan je levens lang in een auto rijden zonder onderhoud?
In alle tumult van de tijden, was er één “constante”, dat waren
wij zelf.
En wie die zelf was, daar hadden wij geen idee van.
Wij reden in een auto, maar snapten niets van die auto.
Het enige dat die auto moest doen, was rijden.
Hoe krom kan het zijn?
Hoe kan iemand zichzelf op waarde schatten, zonder te weten
wie hij/ zij zelf is.
Wij zien hoe wij gevormd zijn, maar zien niet wie in die wezenlijke
kern zit.
De vrucht wordt gezien, maar de pit wordt weggegooid.
De mens wordt gezien, maar zijn/ haar wezenlijke deel wordt
niet gezien of gehoord.
Is het dan zo vreemd dat mensen zeggen dat ze de aansluiting
met zichzelf kwijt zijn.
Het wezenlijke deel van onszelf is de punt en het begin van onze eigen
belevingslijn.
Alles valt nu uit onze handen en de kring om ons heen wordt klein.
De stilte eist ons op, het wordt tijd dat wij een antwoord gaan
vinden op die wezenlijke vraag die in ons leeft.
Wie ben ik is de eerste vraag die beantwoord wil worden.
Levens lang zijn wij er overheen gelopen.
Levens lang keken wij de andere kant uit.
Nu is het de tijd dat die vraag beantwoord wil worden.
Hoe kunnen wij onszelf eren zonder te weten wie wij zijn?
Dan begrijpen wij, dat wij alleen onze eigen cirkel kunnen
sluiten wanneer wij die vraag hebben beantwoord.
Het is geen gemakkelijke vraag, maar het is het wezenlijke
begin van onszelf.
Alleen wanneer wij die vraag hebben beantwoord,
kan onze cirkel gesloten worden en zijn wij gekomen bij
de kern van onszelf.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
