Wie niet kan ontvangen als een kind zal zijn eigen waarheid
niet binnen kunnen gaan…..
Wat ons daar werd verteld was de zuivere waarheid.
Wij voelen het allemaal in ons hart.
Wij zijn de kinderen die geschapen werden naar Gods beeld
en gelijkenis.
Wij luisterden naar de ander en lieten ons aanpraten dat het
over de jonge, kleine kinderen om ons heen ging.
Wij ouderen luisterden en namen die “leringen” ter harte.
Onze “kindertijd” was voorbij, maar wij konden die “waarheid”
gelukkig nog doorgeven aan de kinderen om ons heen…..
Wij gaven de dogma’s door zoals wij geleerd hadden dat te doen.
Ons hart werd opstandig, maar ook daar was een oplossing voor.
Vooral niet naar je eigen opstandige hart luisteren.
Daar kwam alleen maar ongemak van…..
De tijden zijn veranderd.
De mens gaat terug naar zijn eigen zuivere bron die verbonden
is aan het beeld en gelijkenis vanuit de schepping.
De mens gaat zijn eigen waarheden voelen en doorzien.
Het kind in onszelf is de ware mens, zoals wij geschapen zijn.
Het is de mens die vanuit verwondering en dankbaarheid
naar de wereld om zich heen kijkt.
Die mens ziet in alles het wonder en niet als laatste in zichzelf.
Wanneer wij het wonder in onszelf zien, snappen wij dat wij
nooit uit het paradijs zijn weggegaan.
Dat het de beeldspraak van de kerk is die ons bij onszelf
vandaan haalde.
Dat het die beeldspraak is waar de ander zijn voordeel mee deed.
Waar is het goud opgeslagen?
Figuurlijk in de harten van de mensen.
Letterlijk in de kerk.
Wat wij voelen weten wij.
Ons eigen goud is te voelen en is zacht vanwege de
onvoorwaardelijke liefde.
Het goud dat wij in de kerken zien is kil en hart en heeft niets
met liefde te maken.
Het is de afgoderij waarvoor ons juist werd gewaarschuwd.
Het is Jezus die antwoordt op de vraag,
Wie zijt Gij?
Hij geeft zelf geen antwoord, maar zegt
“U zegt het”.
Het is de ander die de “wijsheid” in pacht zegt te hebben
en de mens liet zichzelf los en volgde die ander.
Wat daar de gevolgen van waren, dat weet ieder voor zich.
Nu breekt het grote licht door.
Wij voelen de kristallijne energie door ons heen stromen.
Het straalt en schittert en zet alles in een ander licht.
De sluiers zijn gevallen, het komt aan het licht.
De tijd van aangeprate angsten is voorbij.
De tijd van klein houden is afgesloten.
Het is de mens die zichzelf heeft losgelaten.
De mens onderschatte zichzelf.
De mens overschatte die ander.
De mens ging van harmonie naar disharmonie.
Nog vindt de mens het moeilijk te geloven dat wij met elkaar
zo diep gevallen zijn.
Dat is onze val uit het paradijs.
Het
paradijs is er nog altijd.
Jezus vertelde het aan ons.
Wie ogen heeft zie, wie oren heeft hore….
U zegt het…..
Jezus wijst ons erop dat wijzelf de wijsheid en de weg zijn,
maar dat wij daarvoor naar inzicht moeten gaan.
Het licht is zo sterk, wij kunnen er niet meer omheen.
Laat
de kinderen tot mij komen en keer terug naar het paradijs.
Alles is open, wij gaan ons hart volgen en weten hoe te gaan.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
