Het universum wijst ons de weg.
Is gedwongen rust ook echt gedwongen rust?
Het half volle en het half lege glas.
Hoe kijk je naar je stilstand?
Tekens zijn overal.
Het universum laat je te pas en te onpas voelen
hoe verder te gaan.
Dan “ineens” gebeurt er iets en dan is er geen
andere weg dan te zitten.
Wij ervaren dit als een “gedwongen” stilstand.
Is dat ook echt zo?
Het is onze manier van kijken die aan die stilstand
deze invulling geeft.
Je voelde al langere tijd dat je een weg ingeslagen
was die niet helemaal fijn voelde.
Maar…. Teruggaan was ook zowat.
Dus toch maar verder.
Je zou wel zien.
Voel je welk deel van jezelf je daar aan het sturen is?
Het is het ego dat hand in hand gaat met het denken.
Je denkt, ik kom er wel uit.
Je voelt het is niet zo handig wat ik aan het doen ben.
En toch…..?
Nu zijn wij de brug over.
De nieuwe mens kijkt vanuit het half volle glas.
Die leeft vanuit dankbaarheid.
Die voelt en weet.
De nieuwe mens voelt zich dankbaar in de voortdurende
steun vanuit het universum.
Doordat
die nieuwe mens in stilte leeft,
worden tekens eerder herkend.
Het inzicht is dieper en grootser.
De tekens worden sneller hekend.
Waarom een tijd tegen de stroom in zwemmen?
Waarom jezelf uitputten, terwijl er een andere
veel gemakkelijker manier voor handen is.
Je eigen wijsheid is verbonden aan je voelend-weten.
Je voelt hoe te gaan.
Je hebt je tekens en voelt of je goed gaat.
Je staat in vol-ledige verbinding.
Die gedwongen stilte zal er steeds minder zijn.
Jij bent niet voor niets je eigen schepper.
Jij bepaalt of je wel of niet je aangegeven tekens wil
volgen.
Het innerlijke kind herkent het spel.
Het zoekt de lintjes aan de boom en weet hoe verder te gaan.
Die vindt het heerlijk om een puzzeltocht te gaan.
Die zweeft van opdracht naar opdracht.
Dan zijn er geen gedwongen stiltes.
Wij kennen het spel, maar stappen nog wel gemakkelijk
terug naar onze oude manieren van manifesteren.
De uitkomsten zijn dan duidelijk.
Het is geen gedwongen stilte, het is een “gekozen”
stilte.
Wij zijn de brug over en nu is het aan ons om onze
oude manier van functioneren los te laten en over
te gaan naar het voelend weten van onze eigen wijsheid.
De verschillende stukken worden passend.
Het beeld wordt helder.
Het stilstaande water geeft diepe in- en doorzichten.
Hoe wij met onze stilte omgaan heeft alles te maken
met onze manier van kijken.
Wij zijn onze eigen scheppers van onze eigen te ervaren
werkelijkheid.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
