Wij zijn aan het sterven,
zonder ons fysieke lichaam te verlaten.
Wij zijn aan het geboren worden,
zonder in een nieuw fysiek lichaam te
stappen.
Hoe bijzonder is dat?
Hoe zwaar kan dat zijn?
Je oude mens loslaten,
met alle daaraan verbonden emoties.
De nieuwe mens ontvangen,
met de emoties die aan het geboren
worden zijn verbonden.
Hoe dubbel kan het zijn?
Bewust die beide onvermijdelijke
gebeurtenissen, gelijktijdig door
te maken.
Wanneer wij sterven, maken wij
eerst een reis door ons leven.
Nu is dat geen reis door EEN leven,
maar een reis door onze vorige levens.
Voor wij geboren worden hebben wij
al een emotionele weg afgelegd in
de moederschoot.
Je was daar heel open en ziels-gebonden.
Je wist wat je op aarde ging doen.
Je kende je opdracht.
De emoties van je ouders speelden al
een rol in je leven voordat je een voetje
op aarde ging zetten.
Vooral het beleven en leven van de moeder
was had een zeer belangrijke invloed op je.
Kon die moeder je op dat moment een
veilig geborgen gevoel geven,
of was zij meer gericht op haar eigen emoties?
Dan was daar de overstap vanuit de moeder
verbinding naar het werkelijke, aardse leven.
Je kende het al als ziel.
Met de geboorte zou je die herinnering
niet meer bewust zijn.
Je zou dat in het hoekje van vergetelheid
plaatsen.
Niet bewust, is wel gekend en ook dat speelt
zijn eigen rol in je manier van hoe je je
leven ging ontvouwen.
De geboorte en moeilijk moment
in het leven van ieder mens.
Daar werd je voor het eerst op jezelf
terug geworpen.
Je moest het alleen zien te klaren.
Het zou ingrijpende emoties bij je
achter laten.
Later zou je niet beseffen, hoe diep
die ervaringen je in de basis hadden
gevormd.
Nu gaan wij door die beide processen.
Je gaat sterven en AL je levens achter
je laten.
Je wordt opnieuw geboren als de nieuwe
mens, verschoond van je vorige levens.
Verlost en verlicht word je ontvangen
in die nieuwe energie.
Het oude was
bekend.
Het nieuwe gaat zich ontvouwen.
Al die emoties spelen een rol.
Al die emoties lopen door elkaar.
Iedereen heeft daar traumatische ervaringen
in op gedaan.
Iedereen wordt verlost van die pijnen.
Iedereen wordt ontvangen in het grote
licht dat velen van ons in hun bijzondere
bijna doodervaringen hebben gezien.
Het is een bijzondere tijd.
Het is een zware tijd.
Dat mag je ook tegen jezelf uitspreken.
Jij mag eindelijk worden die je
bent.
De zuivere ziel die nu in dit leven een
fysieke gedaante is die op aarde leeft.
Het is een zwaar proces.
Het is een uniek proces.
Het duistere wordt verminderd.
Het licht heeft je al verbonden
en leidt je door de tunnel naar het licht.
Dat licht zal je nooit meer loslaten.
Dat was al aan je verbonden.
Dan is je cirkel rond.
Dan kom je thuis.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
