Net lees ik een tekst over het omgaan
met de dood en de dementerende mens.
De dementerende mens is gevoelig
voor het spreken vanuit het hart.
Zij voelen wie “echt” is en wie niet.
Ze voelen de verbindingen met de
ander.
Oogcontact is bijzonder voor ze.
Even hun handen strelen doet hun
verwarmen.
Je kan zelf via je innerlijke kind
met ze spreken.
Niet op een kinderlijke manier,
maar op de open manier van een kind.
Een kind is zuiver.
Vertelt de waarheid en dat wordt gevoeld.
Onze begeleiders zijn er altijd.
Wil je iets “bespreken” met een demente
persoon, vraag dan altijd je begeleiders.
Die verbinden zich met de begeleiders
van de ander.
Zo worden de gesprekken geleid.
“Denk” je dat het gesprek in woorden
niet is overgekomen,
maak je geen zorgen, het gesprek is
in het hart aangekomen.
Eventuele dromen zullen het gesprek
voortzetten en alles zal in banen
geleid worden.
Onlangs heb ik op die manier een
prachtige stervensbegeleiding mogen doen.
Ik mocht meegaan met deze begeleiding
tot vlak voor het moment dat op dat
moment een “gepland” einde was.
Ik mocht de persoon over geven aan de
witte begeleiders die het toen overnamen.
Het voordeel van onze gevoeligheid is,
dat wij veel meer met dat deel van de
ongeziene wereld verbonden zijn.
Er is niet alleen onze eigen wereld.
Er zijn diverse werelden en daar
krijgen wij steeds intensiever contact
mee.
Laat je hart spreken.
Het spreekt alle talen.
Ook wanneer je een soortgelijk gesprek
wil voeren, terwijl je de taal van de
ander niet machtig bent.
Energie kent
geen grenzen.
Je bent met het AL verbonden.
Jij bent een kind van het licht
en als zodanig spreek je de taal
van het licht.
Die wordt verstaan door mens, dier, plant
en gesteente.
Niets is gek.
Het is de onbekendheid die het “vreemd”
maakt.
Wij transformeren nog steeds.
Wij leren nog steeds.
Het licht overspoelt ons.
Spreek vanuit het hart
en laat die LIEFDE stromen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
