Alles is met elkaar verbonden.
Niet alleen om ons heen, maar ook in onszelf.
Wij hebben vele wegen afgelegd en onze lessen mogen ontvangen.
Wij waren niet die wij waren en wij veranderden voortdurend.
Steeds stonden wij weer op als een “vernieuwd” persoon,
maar nog niet als de mens die wij werkelijk waren.
Nu zijn de tijden veranderd.
Processen worden gesloten, delen worden op hun plek gelegd.
Wij laten oude delen van onszelf achter.
Die delen waren de mallen waarin de nieuwe vormen van ons
werden gegoten.
Alles is uitgehard en heeft zijn taak volbracht.
De delen vallen uit elkaar.
Daarom kunnen wij soms geen peil meer trekken op de mens
die wij op dit moment zijn.
Wij zijn in een doorgang.
Wij zijn op weg naar het nieuwe.
Wij vormen ons naar de mens die wij uiteindelijk altijd al waren.
Wij konden niet leven in die vorm.
Die menselijke vorm had geen bestaansrecht in de wereld waarin
wij leefden.
En dus gingen wij op weg en vielen vaak in kuilen en stonden
even zovaak weer op en gingen verder.
De mens is sterk en veerkrachtig.
De mens heeft een intensief uithoudingsvermogen.
De zielen die op aarde zijn hadden deze krachten al vaker getoond.
Daarom zijn wij nu met elkaar op aarde.
Wij roepen dat wij moe zijn, maar ….. wij gaan door.
Ieder loopt zijn/ jaar eigen plan.
En dat plan komt nu in een bijzondere fase terecht.
Het harde, intensieve werken gaat over naar een volgende fase.
Wij worden nu uiteindelijk de mensen waar wij al die tijd
naar op weg waren.
Het vallen en opstaan heeft ons versterkt.
Wij zijn versterkt door onze tegenvallers.
Wij zijn de echte allrounders geworden die nodig zijn voor
het scheppen van die nieuwe wereld.
Wij komen hier met onze eigen kennis van eeuwen en eeuwen geleden.
Wij komen hier niet met nieuwe kennis, wij krijgen toegang
tot onze zuivere oude kennis.
Met die oude kennis zullen wij elkaar vinden en zullen er
bijzondere verbindingen ontstaan.
Wij voelen dat nu al gebeuren.
Dit zijn de doelen waar wij voor naar de aarde kwamen.
Nu wij zover gekomen zijn voelen wij de kracht in onszelf versterken.
Wij laten ons niet meer van het pad gooien.
Wij hebben ons doel gezien en gevoeld.
Dat geeft ons vleugels en dat doet ons vliegen naar hogere velden.
Dat brengt ons naar hogere tijdlijnen en daar vinden wij elkaar.
Daar vinden wij elkaar en vinden wij de opdrachten waarmee
wij naar de aarde kwamen.
Het ligt niet buiten ons, wij dragen het in ons.
Doordat de verzwarende delen van ons afvallen, komen die
delen aan het licht.
Wanneer het licht erop schijnt kan het tot leven komen.
En dat is het deel wat ons altijd in actie heeft weten te houden.
Dit was de drijfveer achter onze processen.
Daardoor gingen wij maar door.
Het doel dat ons nu in zicht komt, heeft ons op weg gehouden.
De delen gaan in elkaar grijpen en het grotere plaatje wordt zichtbaar.
De tijd is nu.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
