Levenslang werd ons de ruimte tot leven ontnomen
Wij werden niet gezien door de ander.
Het kon ons intens verdrietig maken.
Wij wisten het al heel lang.
Wij waren wonderbaarlijke wezens.
Wij waren door de goddelijke Hand aangeraakt.
Wij kenden geen grenzen.
Nu wij door onze transformatie weer teruggaan naar die tijd
van grenzeloosheid, zijn wij het zelf die ons beperkingen opleggen.
Wij laten ons leiden door emoties en door het logisch denken.
Ons logisch denken blijkt heel onlogisch te zijn.
Het legt ons de beperkingen op waar wij in het verleden zo verdrietig
van konden worden.
Nu doen wij het zelf.
Wij voelen ons klein.
Wij hebben het gevoel dat wij niet voldoen aan…..
Wie is het die ons dat vertelt?
Wij zijn het zelf.
Waarom kunnen wij onszelf geen grenzeloze vrijheid geven?
Waarom beperken wij onszelf?
Waarom laten wij ons onderdompelen in onze emoties?
Waarom willen wij niet in vrijheid stromen.
Waarom vormen wij beelden van hoe wij denken dat ons bestaan
er uit zou moeten zien?
Waarom kunnen wij niet gewoon zijn en ervaren?
Waarom vormen wij beelden en willen wij dat ons leven zich
voegt, naar die beelden?
Kunnen wij niet gewoon gelukkig zijn?
Waarom kunnen wij dat niet?
Wat is het beeld dat wij zelf vormen van geluk?
Het is ons logisch denken dat ons niet aan onze eigen beelden
laat voldoen.
Wanneer wij gewoon zijn en stromen door het leven dan zal
het leven voor ons op een geheel andere manier worden ingevuld.
Wie zijn wij dat wij bepalen dat wij alleen op die manier gelukkig
kunnen zijn?
Wij misvormen ons leven door er plaatjes op te willen plakken.
Voldoet het plaatje niet, dan kan het leven niet zijn, zoals bedoeld.
Wie zijn wij dat wij ons eigen leven misvormen?
Wanneer wij ons leven in alle rust laten ontstaat, voelen wij dat
er een andere manier van ervaren is.
Ieder moment heeft goede delen in zich zitten.
Wij zijn het zelf die daar een veranderd beeld van willen vormen.
Wij denken het zal zo gaan en dan ben ik gelukkig.
Is er dan maar één manier om gelukkig te zijn…..
Door onszelf de
volledige vrijheid te geven, voelen wij dat er
vele mooie momenten worden getoond.
Het is niet onze wil die maakt dat wij gelukkig zijn.
Het is het leven in overgave, vertrouwen en dankbaarheid dat
kleur geeft aan ons bestaan.
Wanneer je een bloem aangereikt krijgt is iedere bloem een
geschenk vanuit de natuur.
Het is niet alleen de roos die bijzonder is.
Een bloem is een bloem en dat is zowel de tulp als de roos.
Net als mensen zijn bloemen allemaal bijzonder.
Ieder mens is een wonder op zich.
Door onszelf te ontdoen van die beeldvorming, gaan wij ervaren
dat in alles een godswonder aanwezig is.
Alles dat met de natuur is verbonden, is verbonden met de Schepper.
Alles is aangeraakt vanuit de Schepping.
Wij zijn het die de Schepping met eigen ogen en eigen denkbeelden
vorm willen geven.
Daardoor valt een deel buiten de boot.
De Schepper heeft alles met de goddelijke Hand aangeraakt.
Wie zijn wij om die goddelijke Vonk niet te zien, omdat ons
denkbeeld een ander plaatje vormde.
Wij doen niet alleen onszelf gruwelijk tekort.
Wij ontkennen de Schepping en dat is op zich heel verwonderlijk.
Laat die beeldvorming maar los en geef daardoor jezelf de
vrijheid om ALLES te ontvangen en om van ALLES te genieten.
ALLES mag er zijn.
Door te leven vanuit het hart voelen wij dat alles verandert en
dat alles wonderbaarlijk is.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
