Wat je zaait zal je oogsten.
Wij hebben veel achter ons gelaten.
Wij voelen het, wij zijn lichter geworden.
Wij hebben voor ons gevoel nog weinig contact met de komende
periode en toch is het al te voelen.
Net als in onze tuinen heeft zich veel buiten ons zicht ontwikkeld.
Er is hard gewerkt, alleen wij zagen het niet.
Onder de aarde is van alles tot ontwikkeling gekomen.
Net als bij en in onszelf.
De zaadjes zijn gepland en tijdens onze rustperiodes zijn ze
zich gaan ontwikkelen.
Langzaam is het te voelen en uiteindelijk zullen er puntjes van
te zien zijn.
Wanneer wij zelf niets zien, wil het niet zeggen dat er ook niets
aan het gebeuren is.
Wij zien het ieder jaar in het voorjaar gebeuren.
Tijdens de kille, koude winters is er volop leven.
Het is alleen voor ons niet zichtbaar.
Dit zelfde proces is zich ook in ons aan het voltrekken.
Er is zich van alles aan het ontwikkelen.
Wij zijn niet voor niets zo vermoeid.
Lang niet alles wat zich in ons afspeelt is te zien.
Het meeste is juist niet zichtbaar.
Nu zijn wij zo ver dat er kleine puntjes zichtbaar gaan worden.
Nieuwe ontwikkelingen zijn in gang gezet.
Niets is wat het lijkt.
Het is ons vertrouwen dat ons aan de hand mee voert.
Het is ons hart dat tot ons spreekt.
Wij zijn het niet zelf die via het ego het voortouw nemen.
Alles is verzacht.
Ons hart laat het ons voelen.
Wij worden geleid en dat brengt ons op onze nieuwe wegen.
Daar gaan wij op onze eigen ontdekkingsreis.
Wij gaan kijken en gaan herkennen wat er allemaal gegroeid is.
Alles is veranderd.
Wij voelen hoe wij geleid worden.
Wij voelen en weten en het is ons ego dat vanuit een hoekje met
ons meekijkt en ziet hoe wij nu onze vernieuwde paden aan het
vinden zijn.
Het is de verzachting die ons aanspreekt.
Onze ziel is bekend met dit deel dat wij nu op gaan.
En wanneer wij de aanknopingspunten gaan zien, zal er
herkenning zijn.
Niets is nieuw.
Het is alleen niet meer bewust in ons bewustzijn aanwezig.
Het wordt een totaal andere manier van met onszelf omgaan.
Wij voelen en weten het.
Hoe wij het weten, dat is niet de vraag.
Steeds zullen er nieuwe stukjes aangedragen worden.
Daardoor wordt het plaatje groter en inzichtelijker.
Wanneer er meer bekend wordt over het plaatje, vindt er in onszelf
meer diepgang plaats.
Dan wordt duidelijk wat wij al die tijd al aan het zaaien zijn geweest.
Dan herkennen wij zelfs het ontwerp van ons nieuwe tuintje.
Dan herkennen wij ineens veel meer punten waar wij bewust
aan hebben gewerkt, maar waar wij geen idee van hadden waar
het voor ging dienen.
Puzzelstukjes gaan op hun plek vallen en inzichten en overzichten
gaan duidelijker worden.
Ons nieuwsgierige innerlijke kind zal intens gaan genieten.
Wat gaat er komen, wat gaan wij zien….. het komt allemaal aan
de orde.
Het is een bijzondere tijd.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
