Wij zijn een drempel over.
Wij zitten nog in het “9” jaar, maar wij zijn over de drempel.
Wij zitten al op een nieuw begin.
Onze opleiding is op belangrijke punten afgerond.
Wij zijn die wij zijn en voelen dat onze innerlijke kracht is
toegenomen.
Wij laten het kaas minder gemakkelijk van ons brood eten.
Ook zijn wij minder “gehoorzaam” geworden.
Wij hebben de kudde van makke schapen verlaten.
Wij zijn bewuster in het leven komen te staan.
Dit is allemaal deel van de transformatie.
Levens lang hebben wij geluisterd naar wat die ander vertelde.
Wij volgden, soms onder lichte, soms onder zware druk.
Wij liepen over onze eigen gevoelens heen.
Onze tranen kregen alleen de kans in een stil moment.
Wij hielden onze pijnen binnen.
Vooral niet over praten, net doen alsof ze er niet zijn.
Flink zijn werd er tegen ons gezegd.
Die tijden zijn voorbij.
Het is aan ons om te vertellen wat wij voelen en hoe wij erover
denken.
Wij hebben allemaal een eigen stoel in het leven gekregen.
Wij hebben allemaal het recht om ons zichtbaar te maken en
op onze eigen stoel te gaan zitten.
Je hoeft die ander geen stoel aan te bieden.
Die ander heeft een eigen stoel en daarmee zijn/ haar eigen proces.
Het is aan onszelf om onze eigen grenzen te stellen.
Het is aan onszelf om die grenzen ook zelf te respecteren en
zo nodig te sanctioneren.
Wij zijn baas in ons eigen leven en zo heeft de Schepper ons
ook geschapen.
Vrijheid, gelijkheid en broederschap.
Maar dat werd met voeten getreden.
De planeten staan weer in de stand van de Franse revolutie.
Niets is toeval.
Het is aan ons om onze eigen keuzes te maken.
Wij hebben het oude achter ons gelaten.
De pijn, de littekens zijn nog te voelen en aanwezig.
Het heeft ons gemaakt naar de mens van vandaag.
Het is aan onszelf om die kooi, waarin wij levens lang leefden,
nu bij het oud vuil te gooien en onszelf de vrijheid te geven.
De rups is uit de cocon en de vlinder kan niet meer terug.
Het gaat niet om die ander, het gaat in de eerste plaats om onszelf.
Wanneer wij de vrede in onszelf vinden, zullen wij dat uitstralen.
Dan pas kan er vrede komen.
Wanneer wij onszelf onvoorwaardelijk liefhebben, zullen wij
onvoorwaardelijke liefde uitstralen.
Leven wij in dankbaarheid, dan zullen wij het voelen en zien.
Het is aan onszelf hoe wij verkiezen om te leven.
Dan gaat niet alleen ons leven veranderen, maar zal de wereld
om ons heen veranderen.
Wij zijn het beginpunt van iedere verandering.
Het steentje valt in het water en de waterkringen breiden zich uit.
Ik ben die ik ben.
Ik ben hier niet bij toeval.
Ik heb gekozen en ben verkozen.
Wat is de keuze die ik vandaag ga maken?
Het zal ons aller leven veranderen.
Onze eigen keuze is van verreikende invloed.
Veel verder dan wij kunnen bedenken.
Ons hart weet er alles van.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
