Wij zoeken het buiten ons zelf.
Wij volgen de interesses die wij hebben.
Wij lezen over het leven van zielen die vertellen over de sterren.
Wij lezen over het buitenaardse leven.
Wij duiken in het verleden en dan herleven de tijden van Atlantis.
Wij voelen de raakvlakken, wij worden aangeraakt.
Het is ons verteld.
Alles dat wij zoeken is in onszelf te vinden.
Alle boeken die wij zoeken, dragen wij met ons mee in ons
eigen grote levensboek.
Onze belangstelling wordt gewekt van binnenuit.
Het zijn onze oude levens die zich laten voelen.
Het is via de boeken die wij overal vandaan halen, dat wij die
oude kennis is onszelf weer willen laten herleven.
Wij verdiepen ons in boeken en daardoor verdiepen wij ons
in onze eigen, oude kennis.
Onze aandacht gaat uit naar wat zich in onszelf afspeelt.
Daardoor snappen wij direct dat wij meer dan een fysiek wezen zijn.
Wij dragen kronieken van geschiedschrijving in ons mee.
In die kronieken is oude wijsheid te vinden.
Oude manier van hoe wij om gingen met het zuivere genezen.
De
cirkels willen gesloten worden, de transformatie helpt ons daarbij.
Door onze eigen transparantie, zijn lagen in onszelf opgelost.
De sluiers zijn verdwenen en daardoor kunnen wij dieper in onszelf
schouwen.
Het oude wordt het nieuwe, het nieuwe is het oude.
Ook die geschiedenis is zich aan het herhalen.
De mens heeft nu meer kennis en inzicht en een slechte generale
is een goede uitvoering.
Wij kennen de tijden van Atlantis en wat daar mis ging.
Nu zitten wij in de grote finale en weten hoe te gaan.
Wij waren ooit zelf buitenaardsen en ook zij werken met de
zielen mee die nu hun tijd doorbrengen op aarde.
De kennis is niet verloren.
Alles is gezien, alles is te weten.
Wij leefden als fysieke mensen op aarde, daarmee deden wij
onszelf heel erg te kort.
Wij zijn alles wat wij over ons zelf kunnen bedenken.
Anders was je niet in staat om het te bedenken.
Er zijn geen grenzen.
Die grenzen worden gevormd door onze oude manier van denken.
Ons oude denken dacht dat wat je niet kon zien, er ook niet was.
Niets is minder waar.
Het zijn onze eigen beperkingen die die grenzen aanbrengen.
Wanneer wij ons eigen beperkende denken los laten voelen wij dat
er ineens veel meer openheid ontstaat.
Dan voelen wij dat die openheid in alle delen van onszelf zit.
Dan begrijpen wij dat alles met elkaar verbonden is.
Dan zien wij dat onze gedachten deuren sluiten, maar ook deuren
openen.
Door dat te weten, worden grote stappen gezet.
Dan doorzien wij ineens dat wij scheppers zijn en dat wij onze
eigen voorwaarden kunnen neerzetten.
Dat wij het licht op iets kunnen laten schijnen.
Dat wij niet afhankelijk zijn, maar dat wij die kracht in onszelf
meedragen.
Al levens lang hebben wij die krachten.
Op de aarde werd het beperkt en de transformatie maakt het
mogelijk dat dit weer bewust toegankelijk mag worden.
Wij zijn uniek en met iedere stap die wij op ons verlichte pad
zetten, gaan wij meer begrijpen van onze eigen unieke zijn.
Denk groots en je zal je groots voelen.
Zie jezelf vliegen en je zal voelen dat je vliegt.
De eenvoud maakt het lastig.
Wij zijn door onze levens heen gevormd om moeilijke opdrachten
ten uitvoer te brengen.
Die tijden zijn voorbij.
De tijd van licht, liefde en luchtigheid is aangebroken.
Denk groots, want wij zijn groots en oneindig.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
