Wij zijn geschapen naar het beeld en gelijkenis.
Wij zijn voortgekomen vanuit die goddelijke Bron.
Wij zijn deel van het grote geheel.
Wij zijn uniek en bedoeld zoals de Schepper ons heeft bedoeld.
Wie zijn wij om aan onszelf te twijfelen?
Het is de wereld om ons heen die ons anders heeft willen laten
kijken naar ons zelf.
Voor die buitenwereld waren wij nooit genoeg.
Het kon altijd beter.
Wij liepen uiteindelijk op onze tenen en waren verbaasd dat
wij de grip op alles aan het kwijt raken waren.
Wij luisterden naar de ander.
Wij voelden dat ons hart onze aandacht vroeg.
Daar was geen tijd voor.
Ons hart, waar wij fysiek zo op gericht waren, werd de sluitpost
van ons voelend weten.
Waarom nog die twijfel aan jezelf.
Wil je nog steeds voldoen aan de eisen die de ander aan je stelt?
Voldoe je niet aan je eigen eisen?
Ben je niet uniek genoeg?
Wat is er te veranderen dat niet te accepteren is?
Waarom niet accepteren dat de Schepper je bedoeld hebt,
zoals je vandaag de dag bent.
Waarom
weglopen van de unieke, goddelijke mens die je bent?
Je kan niet unieker worden.
Dat is met recht “Gods” onmogelijk.
Waarom dan die strijd niet opgeven en loslaten, zodat er
stilte en rust kan indalen die leiden naar acceptatie en vrede in jezelf?
Het is een onmogelijke strijd om jezelf niet te willen zien in de
vorm en de creatie die je bent.
Je kan er niet van weglopen.
Je bent er niet voor niets tot in al je vezels mee verbonden.
Ontken je jezelf, dan ontken je de schepping.
Dan ontken je natuurwetten, die niet te ontkennen vallen.
Wij zijn de diamanten in dat scheppingsverhaal.
Ons hart vertelt het ons iedere keer wanneer wij maar even
in onze eigen stilte gaan zitten.
Wie zijn wij, dat wij ons eigen hart niet durven vertrouwen.
Wie zijn wij, die vinden dat het niet goed genoeg is.
Wie zijn wij die vinden dat wij geen unieke schepsels zijn.
Waarom zien wij het wonder alleen in de pasgeborene en niet
in de volgroeide mens?
Wij maken het onszelf lastig en zodoende overzien wij niet
meer waarin wij verstrikt geraakt zijn.
De tijden zijn veranderd, de energie is veranderd.
Alles staat in het volle licht en onze diamanten schitteren elkaar
tegemoet.
Wij kunnen niet ontkennen wat wij zien.
Kijk en voel vanuit het hart en je zal voelen dat je aan het thuis
komen bent, in jezelf.
Dat de schellen van onze ogen vallen en dat wij te zien krijgen
wat ons hart ons al heel lang vertelt.
Wij zijn uniek en dat valt niet te ontkennen.
Ieder stukje past op zijn/ haar eigen unieke plek in het spel.
Niemand kan de plek van de ander innemen.
De schepping is niet verdwaald van het pad.
Het universele draaiboek laat alles zien en voelen.
De planeten staan op de juiste plek.
Wij mensen staan op onze juiste, unieke plek.
De mens is bedoeld en geschapen zoals hij/ zij is.
Het spel is uniek en kan alleen gespeeld worden met unieke spelers.
De Schepper wist het van te voren.
Er is geen toeval, het is ons allemaal toe gevallen.
Het is aan ons omdat “gewoon” te accepteren.
Het is zoals het is en dat is GOED.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
