Wij voelen het allemaal.
Wij zijn echt een nieuwe fase binnen gegaan.
Deze fase zal meer licht brengen.
Wij kennen het, maar zijn het ons niet
altijd zo bewust.
Net voor de zonsopgang, is het het koudste
moment van de gehele nacht.
Net voordat, is het niet altijd het gemakkelijkste
moment.
Het is dan zo tweeledig.
Je bent vol van het licht,
maar er is nog een stukje te gaan.
Wij zijn veel gevoeliger geworden en
het gehele proces is letterlijk in een ander
licht komen te staan.
Wij voelen dat onze verbindingen met het
universum, versterkt zijn.
Wij voelden die altijd wel,
maar op een andere manier dan nu.
Wij gaan nu een fase binnen waarnaar wij
levens lang hebben uitgekeken.
Dit is de fase waarom wij hier zijn.
Dit is de fase om je angsten volledig los te
laten.
Dit is de fase om je te richten op wat komen
gaat.
Dit is de fase waarin het licht op aarde gaat
doorbreken.
Dit is de fase……
Je kent het gedicht.
Op het moment dat het het zwaarste was,
dacht je dat je in de steek werd gelaten.
Je keek achterom en zag maar één paar voetstappen.
Je voelde je in de steek gelaten.
Je was gericht op de steun die je had,
je kon die steun niet vinden.
En toch…..?
Je werd gedragen.
Zo is het nu
ook.
Wij zijn de storm binnengekomen.
Wij staat sterk in onze aarding.
Wij kennen onszelf.
Wij hebben er lang naar toe gewerkt.
Nu mogen wij ons laten zien.
Het is een bijzondere tijd.
Het is een wonderbaarlijke tijd.
Alles past in elkaar.
Alles stimuleert elkaar.
Juist toen….
Nee, juist nu zal je die sterke verbinding
met het universum voelen.
Je wordt nooit in de steek gelaten.
Wij doen het niet alleen.
Het is niet alleen een proces van de mensen
die op de aarde wonen.
Het is een universeel proces.
Energie is nooit los van elkaar.
Energie kent geen grenzen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
