Je bent het zo gewend geweest.
Het volgen van je dagelijkse opdrachten.
Zonder bij na te denken ga je aan de gang.
Iedere dag weer.
Dag na dag.
Eigenlijk wilde je wel anders,
maar ja…
Waarom zou je iets veranderen dat je al
jaren doet?
Waarom zou je?
En toch voelde je al een tijd dat je iets
anders zou willen.
Niet aan denken.
Het is zoals het is.
Niets veranderen, doorgaan.
Het komt goed…….
En dan ineens gebeurt er iets.
Wat je niet los wilde laten,
valt uit je handen.
Je zit daar te
kijken naar de scherven die
je niet meer bij elkaar kunt rapen.
Waarom moet mij dit gebeuren?
Waarom?
Je huilt tranen met tuiten.
Je wilde geen verandering.
Je wilde doorgaan.
Dat was de eenvoudigste manier.
Waarom gebeurt dit?
Dan komt er iemand langs.
Die luistert naar je verhaal.
Die stelt je een paar vragen.
Wat je deed, gaf je dat voldoening?
Of was het een invulling van je dag?
Je begin er langzaam anders naar te kijken.
Veranderingen vragen een bijzondere
aandacht van je.
Juist dat is iets dat niet zo maar vanzelf komt.
Door die speciale aandacht,
zie je nieuwe mogelijkheden.
Je was bezig je staande te houden met on-mogelijkheden.
Nu ga je verder.
Je vragensteller gaat door met de je op
een nieuwe manier naar jezelf te laten kijken.
Het oude leeft niet meer.
De vut is eruit.
Het nieuwe is veerkrachtig.
Je voelt het.
Je gaat kijken naar het nieuwe.
De energie is zo heel anders.
Ineens voel je die invloed op jezelf.
De oude energie is stoffig.
Die nieuwe energie is kinderlijk,
vrolijk en heel licht.
Je pakt het nieuwe aan en voelt het
meteen door al je cellen gaan.
Waarom?
Waarom heb ik die stap niet veel eerder gezet?
Dit licht heb ik gezocht.
Nu heb ik het gevonden.
Nu stroom ik mee in de nieuwe tijd.
Nu heeft het universum mij laten zien,
waarom loslaten zo belangrijk is.
Het oude past niet meer.
Het nieuwe past ook niet,
omdat dat stroomt en niet statisch is.
Het is even wennen.
Maar wat voelt het heerlijk.
Ik omarm het nieuwe.
Het oude past nooit meer.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
