Het voelt vrij en toch weer niet.
Wij hebben de oude wereld verlaten.
Toch hebben wij nog niet onze voeten
aan de grond in de nieuwe wereld.
Wij zijn de nieuwe mens.
Toch hebben wij het nieuwe nog niet
vol-ledig omarmd.
Wij zijn noch het één noch het ander.
Het is een verwarrende periode.
Het voelt alsof wij in de nacht op een
vakantiebestemming zijn aangekomen.
Wij hebben een lange, intensieve reis
achter ons liggen.
Wij zijn benieuwd of deze bestemming
aan onze ideeën en plaatjes uit de gidsen
ook overeenkomt met de werkelijkheid.
Wij zijn moe en gaan slapen.
Het vermoeide lijf voelt heerlijk op
dat ongemakkelijke bed.
In de nacht komen dromen voorbij.
Wij zien beelden die ons liefde en ook
verwarring brengen…..
Wij vallen in een diepe slaap.
Onze begeleiders staan om ons heen.
Zij werken in liefde aan ons.
Proberen alles zoveel mogelijk in goede banen
te leiden.
Dan volgt de ochtend.
Het ziet er zo anders uit.
De bloemen laten zich zien,
ze kijken naar ons en maken contact.
De zon kijkt naar ons en maakt contact.
De aarde voelt ons en maakt contact.
De mensen om ons heen ontwaken
en maken contact……
Een nieuwe werkelijkheid komt tot
leven.
Een dag breekt aan en alles ligt open.
Niets is wat was.
Niets was wat is.
Zo vergaat het ons bij de aankomst
in de nieuwe wereld.
Wij weten niet wat te verwachten.
Wij weten niet wat te vinden.
Wij weten niet….
Dan is de bladzij, maagdelijk en
onbeschreven.
Alle deuren staan open.
Het wordt een tocht van verlangen,
opwinding en zoeken.
Zoeken op een nieuwe manier.
Zoeken in verbindingen met de Bron.
Vinden in licht en liefde.
Vinden in verbinding vanuit ons zielencontact.
Het beloofd een mooie reis te worden.
De koffers worden uitgepakt.
Alles is er, nu gaat alles zijn plek vinden.
Het innerlijke kind kan niet wachten.
Die is zo opgetogen.
De vakantie is begonnen.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
