Je ziet het voor je.
Samen op pad.
De groep is groot.
Mensen lopen voorop.
Mensen die volgen…..
De mensen praten met elkaar.
Er is zoveel om over te praten.
Er heerst een opgewonden stemming.
Ze komen uit het duister,
ze gaan naar het licht.
De vrolijke groep loopt “automatisch”
achter de voorgangers aan.
Niets mis mee toch?
Wij zijn samen op pad.
Dan komt het universum ineens met
een stilstand.
De voorste rijen gaan zitten.
Het universum heeft hen dat gevraagd.
Kijk naar wat er dan gaat gebeuren.
Het universum brengt ons naar stilstand.
De stroming is voorbij.
Er ontstaat verwarring.
Mensen kijken elkaar aan.
Wat nu?
Waarom?
Waarom gaan wij niet verder?
Ook in ons persoonlijke leven
kennen wij deze momenten.
Je was op pad en ineens,
pats, word je geremd door het universum.
Het kan een zere knie of
een pijnlijke enkel zijn.
Maar je plannen kunnen geen doorgang vinden.
Na de eerste verwarring, kom je weer terug
in jezelf.
Je voelt dat er al een tijdje iets zat te borrelen
in je.
Nu zegt het universum,
stop.
Dat is een belangrijk teken, ook al zien wij dat
als mens vaak niet meteen op die manier.
Je ging bijna automatisch te werk, totdat
het universum je liet zien dat je daar niet
meer vol-ledig in je focus zit.
Die groep mensen wordt gestopt en
dan gebeurt er iets soortgelijks.
Er kan een andere formatie in de groep
ontstaan.
Er zijn mensen die zichzelf gaan afvragen
lopen wij wel de juiste kant op?
Voelt het voor mij ook goed om die kant
uit te lopen?
Een stopteken, maak je bewuster van hetgeen
je aan het doen bent.
Het universum vraagt je met een stopteken,
of je nog eens goed naar die situatie wil
kijken en invoelen wat er precies de bedoeling
van is.
Een stopteken is niet vervelend.
Een stopteken brengt je naar verdieping van je
eigen gevoelens.
Het universum vraagt even je aandacht voor
iets dat voor jou belangrijk kan zijn.
Een stopteken is liefdevol.
Het roept je terug naar je eigen werkelijkheid.
Terug naar je eigen wijsheid.
Die heb je niet voor niets.
Stop en voel.
Rust.
En ga dan vernieuwd en verlicht verder.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
