Oh, ja wij kennen het.
Het is niet voor niets een gezegde geworden.
Dan is het iets dat vaak wordt uitgesproken.
Waarom zijn die laatste loodjes zo zwaar?
Dat komt omdat wij als mensen met een
“spanningsboog” werken.
Dit doe je onbewust.
Heb je een week vakantie.
Dan heb je daar voldoende aan.
Heb je drie weken vakantie,
dan stel je je daarop in en zou je niet na
één week terug willen.
Krijg je over twee maanden vakantie,
dan zal je je daarop instellen.
Komt er in de aanloop iets tussen,
dan wordt het heel lastig om die aanloop
naar die vakantie door te komen…..
Bij het lopen van de marathon zie je hetzelfde.
Bij het zien van de finish wordt het zwaarder.
Niet alleen vanwege je uithouding,
maar weer vanwege die spanningsboog.
Nu wij in dit bijzondere universele proces zitten,
zien wij hetzelfde gebeuren.
Waarom?
Omdat er heel veel “uitgelekt” is van dit plan.
Wij voelen niet alleen in de energie dat het
er aan zit te komen,
wij lezen het ook.
Nu begrijp je misschien waarom het niet zo
handig is om je op datums vast te gaan leggen.
Je maakt het voor jezelf heel lastig.
Iedere keer kom je aan het einde van je spanningsboog
en zak je door je hoeven.
Iedere keer moet je jezelf weer oppeppen.
Velen zullen dit proces herkennen.
Door te leven in het NU wordt het proces
heel anders.
Dan beleef je dat iedere dag, een bijzondere
dag is.
Dat iedere dag vol zit met bijzondere momenten.
Dat het universele plan zo ingenieus is,
dat je jezelf steeds hoort zeggen: “Dat had ik zelf
niet kunnen bedenken.”
Dan wordt je opgeladen door het proces.
Dan ga je heel anders door het proces,
dan wanneer je zit te wachten op die wending.
Komt dan eindelijk die wending,
dan wordt het misschien nog een “teleurstelling”
omdat je je er een geheel andere voorstelling van
had gemaakt.
Ons eigen voorstellingsvermogen speelt in dit
spel een duidelijke rol.
Probeer het allemaal los te laten.
Probeer te leven in het NU.
De ene dag is de andere niet.
Toch hebben alle dagen een gouden randje.
In iedere dag zit een lichtje.
Door je niet op het “eindpunt” te focussen,
maar te leven in het NU, krijgt het
proces een heel ander tintje.
Dan worden de laatste loodjes veel
minder zwaar.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
