Het is een heel bijzondere tijd waarin wij zitten.
Er zijn vele bijzondere kanten aan te zien.
Nog nooit werd een periode door de mensen
op zo’n verschillende manier beleefd.
Ieder is op zijn eigen wijze bezig om door
deze periode heen te komen.
Toch staat niets los van elkaar.
Wij weten dat vlak voor de zon opkomt,
het het aller koudste is.
Zo is het ook met het opkomen van het licht.
Vlak voor het doorbreken van het licht,
is het duister als ervaring, het sterkst.
Het universum draagt zijn steentje bij in dit spel.
Onze lucht is verre van zuiver.
Het gaat flink vriezen en dat is een natuurlijke zuivering.
Tijdens een zomer na een kwakkelwinter, zien wij veel meer muggen.
Wij hebben die vrieskou nodig om te zuiveren.
Het witte sneeuwdek brengt meer licht.
Nog meer licht.
De ene hand wast de andere.
Wij kunnen het niet op ons eigen houtje.
Wij hebben die verbindingen nodig.
Wij lopen als een grote groep lichtwerkers door een
lange tunnel.
Het is donker en koud, maar de groep is groot.
Er zijn mensen die moe worden.
Er zijn mensen die vallen.
De ander steunt en ondersteunt.
De mensen dragen hun fakkels.
Eenieder licht de ander bij.
Zo is het werk van de lichtwerkers in deze periode.
Bij het zien van de finish, wordt het zwaarder.
Zo werkt het.
Hetgeen wij alleen maar hoeven doen is onze fakkel
brandend houden.
Gaat bij iemand de fakkel uit, dan steken wij die met
onze eigen fakkel weer aan.
Des te meer licht, des te beter zichtbaar wordt de weg
die wij met elkaar afleggen.
Door al maar te kijken of er een uitgang te zien is,
struikel je over je eigen voeten of over die van de ander.
Zie je de oneffenheden op je eigen pad niet liggen.
Wordt het nog lastiger voor je om je eigen stuk te gaan.
Doordat wij met elkaar gaan, leren wij van de ander.
Wij gaan met elkaar.
Daardoor wordt er een groot en krachtig licht gevormd.
Daardoor is het pad dat wij lopen zichtbaar.
Het universum ondersteunt het plan op aarde.
Het is geen aards plan.
Het is een universeel plan.
Het is zo bijzonder dat jij zelf de keuze hebt,
HOE je dit spel wil volgen.
Op een aardse manier of vanuit een hoger perspectief.
Dat is van wezenlijk belang voor je eigen welzijn.
Kijk je vanuit het hogere perspectief dan zie je
wat er gaande is.
Dan begrijp je dat er heel veel licht nodig is.
Dat wij hier niet voor niets het voortouw hebben op
weg naar de nieuwe wereld.
Ja de weg is misschien langer dan je had verwacht.
Maar je ziet wel dat de stukken nog steeds precies
aan elkaar passen.
Het plaatje op de puzzel wordt beter zichtbaar.
Het universum neemt ons aan de hand.
Het universum gaat onvermoeibaar voort.
Het is aan ons om ons eigen licht hoog te houden.
Het licht is van onschatbare waarde.
Dit deel van het spel vraagt heel veel licht en liefde.
Daarom zijn wij NU op aarde.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
