Gisteren de opening van de Leeuwenpoort.
De deur van ons hart ging volledig open.
Vandaag laat de grote Moeder haar licht erop schijnen.
Vandaag een bijzondere volle maan die alles in een nieuw en
veranderd licht zet.
Het is de rol van de grote Moeder die steeds meer in zicht komt.
Wij voelden haar krachten door de wisselingen in het magnetisch veld.
Wij zien haar aantrekking en haar afstoting.
Wij voelen dat proces in ons aan het werk.
De deur van ons hart is geopende.
Het is de grote Moeder die haar licht, haar liefde en haar warmte
laat voelen.
Wij voelen dat wij één zijn met het universum.
De invloed van de maan, de zon, de sterren en de planeten komt
weer in het zicht.
De zon, de maan, de sterren en de planeten vertellen ons het verhaal
van de verandering.
De zon, de maan, de sterren en de planeten laten zich niet uit hun
baan brengen.
Zij staan zoals gepland volgens het universele draaiboek.
Het
universum ondersteund de zielen op aarde.
Alles komt aan en in het licht zodat wij onze aangeleerde,
eigenaardigheden kunnen loslaten.
Zodat wij het aangepaste gedrag, dat meer van de ander dan van
onszelf was, kunnen los laten.
De lagen verdwijnen stuk voor stuk.
Langzaam voelen wij dat de druk van onze schouders wordt genomen.
Langzaam gaan wij rechter op staan en gaan wij vrijer ademhalen.
Langzaam komen wij in contact met de mens die wij werkelijk zijn.
Het voelt vreemd om jezelf te worden.
Wij leefden in de veronderstelling dat wij die andere ik waren.
Langzaam komt het inzicht en het gevoel en komen voorgaande
levens op een bijzondere wijze opnieuw tot leven.
Dan begrijpen wij dat wij leefden vanuit aangeleerde illusies.
De maan en de zon stralen hun licht en liefde over en in ons.
Daardoor komt de realiteit tot leven.
Onze zuivere realiteit en dat is niet meteen gemakkelijk.
Wij dachten dat wij waren die wij waren.
Wij denken dat wij zijn die wij zijn.
Iedere nacht volgt er weer een verandering.
Vermoeidheid gaat hand in hand met verwondering.
Wij voelen dat wij in afscheiding hebben geleefd.
Wij weten dat wij daardoor maar een heel klein deel van ons
authentieke zelf hebben kunnen aansturen.
Die tijden zijn voorbij.
Iedere keer valt er iets af, zodat er iets authentieks bij kan komen.
Stukje bij beetje leren wij de zuivere mens kennen die wij altijd
waren, maar waar dikke lagen stof op neer gedwarreld waren.
Nu komt die zuivere schittering weer naar boven.
De maan laat voelen dat wij verbonden zijn.
De zon straalt haar licht en liefde, zodat wij verder veranderen in
de tijd.
Het is het samenspel dat duidelijker wordt.
Wij werden ontdaan van onze bijzondere gaven.
Wij werden beperkt en die tijd is voorbij.
Alles gaat open en het grote universum laat voelen dat jij een
afspiegeling bent van dat grootte.
Je bent niet klein, je bent groots in je kleinheid.
Je bent een universum op zich.
Je kent geen grenzen.
Je straalt, stroomt en verbindt.
Ieder wezen is uniek in zijn soort.
Door eindelijk onze eigen plek in te nemen zal het plaatje weer
tot leven komen, zoals het bedoeld was.
Dan zal de Schepper zien dat het goed was.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
