Wij zitten in een complex proces
Wij komen uit duistere tijden.
Hoe vaak hebben wij verzucht dat wij het anders wilden.
Dat wij in een wereld wilden leven waar de mensen naar
elkaar omkeken.
De handen naar elkaar uitstaken en in verbinding met elkaar
zouden kunnen leven.
Wij zien dan de beelden langs komen van de oude volkeren
die in gemeenschappen met elkaar woonden.
De ouderen voedden de jongeren op en de jongeren de ouderen.
Alles was met elkaar verbonden.
Alles was met de aarde verbonden.
De aarde werd gevoed en de aarde voedde ons.
Hoe vaak zijn die beelden langs gekomen?
Wij wilden dat zware juk wel afwerpen en vrij zijn om ons
eigen leven te bepalen.
En nu?
Het juk dat op onze schouders lag is gebroken en kan niet
meer worden gelijmd.
De systemen zijn vastgelopen en vallen uiteen.
Ze kunnen niet meer worden gerepareerd.
Wat wij zo graag wilden is aan het gebeuren.
Wij kwamen van ver en hebben een lange weg af te leggen.
De oude mens is niet in één nacht die nieuwe mens.
Onze fysieke, mentale en energetische systemen zijn daarop
niet ingesteld.
Alles wordt getransformeerd naar het plaatje wat wij altijd
in onze gedachten hebben gezien en gevoeld.
Hoe bijzonder is het?
Het duister is uiteen gevallen en het licht krijgt steeds meer spel.
De mens kent zijn eigen kwaliteiten nog niet.
De mens die nu functioneert als een energetisch wezen,
maar er niet naar handelt.
De mens doet zich te kort en geeft het proces daar de “schuld” van.
Door in stilte te zitten, kom je meer van jezelf te weten.
Ons DNA wordt in hoog tempo aangepast, zodat wij gaan
leren zien en begrijpen dat wij grenzeloos zijn in ons handelen.
In energie zijn er geen grenzen.
Wat je voor je ziet, is al gemanifesteerd in de energie.
Anders kon je het niet zien.
Het is aan ons om erin te geloven.
Wanneer ons geloof, ongeloof is, zal het niet kunnen manifesteren.
Het is niet het proces, wij zijn het die onszelf te kort doen.
Wij hebben alle kennis en kunde in ons,
door ons eigen ongeloof, komen wij niet tot manifestaties.
Het is niet het proces, wij zijn het die nog niet de stappen zetten
die nodig zijn om ons zelfvertrouwen te transformeren naar
die nieuwe mens die wij zijn.
Dat kan ik niet maken, ze verklaren mij voor gek.
En weer wordt de kooi neergezet en gaat het deurtje dicht.
Het is niet het proces, wij zijn het die ons nog steeds te kort doen.
Door in onszelf te geloven manifesteren wij het.
Die nieuwe wereld die komt niet.
Die nieuwe wereld is er.
Die nieuwe mens komt niet.
Die nieuwe mens is er.
Het is aan ons om de verbindingen te voelen en er mee aan
de slag te gaan.
Het is aan ons om onszelf de vrijheid te geven dat alles
wel kan en mogelijk is.
Dan gaan wij sprongen vooruit.
Dan kan ons fysieke, mentale en energetische lichaam in een
versnellende ontwikkeling.
Het is niet het proces, het is aan de spelers in dit proces.
Wij bepalen de snelheid van dit proces.
Geloof in jezelf.
Je hebt het in eigen handen.
Je wordt op handen gedragen.
Maak de sprong en spring in het diepe.
De tijd is nu, het is aan ons.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
