Onze oude gewoonten zijn veranderd en krijgen een
andere invulling.
De oude mens is in niets te vergelijken met de nieuwe
en juist dat levert verwarring op.
Wij zitten in een soort vacuüm.
Een tussenperiode, de overstap van het oude naar het nieuwe.
Het ging echt niet zo heel geleidelijk.
Wij kwamen met behoorlijk wat turbulentie terecht in een
nieuwe tijd.
Alles lijkt op elkaar, maar niets is wat het lijkt.
De verwarring kon niet groter zijn.
Wij zitten nu in een soort afwachting.
Maar afwachting van de oude mens is niet hetzelfde
als afwachting van de nieuwe mens.
De oude mens stond in afwachting in de verte te turen.
Komt er al iets in beeld?
Intussen een vorm van “verveling”.
De tussentijd werd naar ons gevoel niet adequaat ingevuld.
Afwachting van de nieuwe mens is anders.
Die nieuwe, afwachtende mens kijkt juist niet van zich af.
Die gaat naar binnen en voelt wat er voor tekens komen.
Waar gaat die toekomst mee te maken krijgen?
Je voelt dat er in jezelf iets subtiels gaat ont-wikkelen.
Je krijgt tekens en je merkt dat die tekens gaandeweg meer
betekenis gaan krijgen.
Je aandacht wordt verbonden met die tekens.
Je
kijkt niet voor je uit of je al wat ziet.
Je voelt en “kijkt” naar binnen.
Wat je aandacht geeft wordt versterkt.
Je eerste tekens zijn heel subtiel.
Door aandacht aan die subtiele tekens te geven,
worden die tekens, sterker.
Je voelt dat je aandacht wordt gevraagd.
Dit heeft alles te maken met de volgende stappen op je pad.
Het is steeds de stilte en je hartverbinding die je antwoord
geeft op je vragen.
Niet in problemen duiken, maar via tekens en probleem-
oplossingen werken.
Alles is energie, alles is verbonden.
Het lijkt allemaal lastiger, maar heel snel zal je merken
dat die tekens veel meer omvatten dan je ooit had kunnen
bedenken.
Je veiligheid zit in de hartverbinding met jezelf.
Om de antwoorden op je vele vragen te horen,
heb je die intense stilte nodig.
Die stilte is nodig om inzicht in je nieuwe zelf te krijgen.
Probeer geen paarden met koeien te vergelijken.
Niets is meer zoals het was.
Ga je het oude en het nieuwe vergelijken,
dan val je in een diepe kuil van frustratie.
Niets is wat het lijkt.
Het lijkt op elkaar, maar is het niet...
Ga
op pad als dat kleine kind dat zijn/ haar wereld gaat
ont-dekken.
Alles moet gezien, gevoeld en ervaren worden voor
het bewust kan worden opgeslagen.
Je doet het niet verkeerd.
Je wordt geleid.
Een kind stopt niet voor niets alles ook nog in zijn/ haar
mond.
Het is een aftasten wat het kind doet.
Onze monden zijn heel gevoelig.
Het gooit met dingen om te ervaren wat er gebeurt.
Soms valt het in stukken en zo leert het dat je af en toe
voorzichtig moet zijn.
Het gaat heel langzaam op weg naar zijn/ haar eigen wereld.
Het wordt begeleid door de ouders.
Wij worden begeleid vanuit het universum.
Wij hebben in alles onze eigen keuzes te maken.
Ook het ontdekkingspad van het kind met het ervaren
van het nieuwe levenspad van de mens is niet helemaal
kloppend.
Wij hebben al beelden en gedachten bij dingen die
ons overkomen.
Eenvoud maakt het lastig.
Voel hoe je denken je juist van het pad af kan brengen.
Voel en ervaar hoe het voor je voelt.
Je lichaam geeft signalen.
Je hart spreekt.
Kijk niet over je eigen lichaam heen.
Je krijgt meer tekens, dan je denkt.
De stilte is nodig om die tijd van afwachting te vullen.
Laat alles los en ga blanco op pad.
Door alles los te laten ben je klaar om te ontvangen.
Het is een doorlopende stroming.
Geven en ontvangen.
Stroom mee en vergeet vooral niet te genieten.
Een tijd van afwachting is een tijd vol verrassingen.
Open je en laat het allemaal stromen.
Je kunt je er geen voorstelling van maken en
dat is precies de bedoeling.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
