Naarmate wij verder door onze transformatie komen,
raken wij sneller in onze balans.
Het mannelijke en het vrouwelijke wil in ons stromen
en verbonden zijn.
Wanneer wij in die vol-ledige balans zijn
voelen wij ons alsof wij op de top van de berg zitten.
Een lange, lange weg hebben wij afgelegd.
Heel intensief zijn wij onszelf aan het ont-wikkelen gegaan.
Wij hebben alle delen van onszelf gezien.
Wij zijn onszelf letterlijk tegengekomen.
Wij hebben onszelf omarmd en eindelijk begrepen dat
wij beter niet tegen onszelf kunnen “strijden”.
Een strijd met jezelf aangaan komt niet tot een einde,
tenzij je tot inzicht komt dat dit een oneigenlijke strijd is
waaraan je jezelf zelf hebt onderworpen.
Het voordeel is dat wanneer je tot dat inzicht komt, je
gaat inzien en begrijpen dat ook alleen jijzelf die strijd
kan staken.
Jezelf de hand schudden en vertellen wij gaan het samen
anders doen.
Je innerlijke kind is een belangrijk deel van die strijd in je zelf.
Je innerlijke kind is ook meteen het deel dat opgelucht adem
gaat halen en je uitgestoken hand liefdevol zal pakken.
Eindelijk kan ook die communicatie verbinding geheeld worden.
Het mannelijke en het vrouwelijke wil in balans komen.
Het vrouwelijke deel mocht niet aan bod komen en daardoor
ont-wikkelt zich juist dat deel heel sterk.
De maatschappij was niet gericht op het vrouwelijke deel.
Het was een bewuste uitsluiting.
Wat je uitsluit wordt sterk.
Een plant die tegen de verdrukking in groeit,
is sterk en laat geen moment liggen om zich te verzetten
tegen hetgeen waardoor hij verdrukt wordt.
Het wordt een plant die alleen maar sterker en mooier wordt.
Zo gaat het met alles wat je onderdrukt.
Het versterkt zich en ont-wikkelt verder.
De vrouw kreeg geen plek in de mannenmaatschappij en dus
ontwikkelde zij haar eigen manier van leven.
Zij vulden hun eigen plekken in en groeiden tegen de klippen op.
Het is een natuurlijk gegeven.
De natuur laat zich niet de wet voorschrijven.
Onze innerlijke natuur is daarmee verbonden en onze eigen
wijsheid weet ons daar alles over te vertellen.
Nu komt er een balans in het mannelijke en het vrouwelijke.
De bloemen mogen open gaan.
De kleurrijke vlinders ontpoppen zich en laten zich zien.
Wij zijn schakels in dit natuurlijke proces.
Wij hoeven alleen maar te zijn, daarmee ondersteunen wij
de natuurlijke processen van donker en licht.
Een plant richt zich op het licht.
Alles heeft licht nodig.
Dat is een natuurwet.
De mens is deel van die natuurlijke schepping.
De mens richt zich op het licht.
Zonder licht is geen leven mogelijk.
Licht is noodzaak en dat weten wij als geen ander.
Namasté
Ik zie het licht
Martha Krul
